در احادیث فراوانی از کتب فریقین، به ویژه از احادیث پیامبر اکرم، هر انسان منصفی که اهل دقت و مطالعه باشد به این نتیجه می‌رسد که مقصود از حضرت مهدی در روایاتی که در آنها آمده است، مهدی است که از نسل پیامبر و از فرزندان حضرت علی و فاطمه است که از نوادگان پسری امام حسین است، که این خبر به صورت متواتر در کتب علمای اهل سنت وارد شده است. اما برخی از علمای مغرض و بی‌انصاف اهل سنت به مانند سمهودی ادعایی باطل کرده است به این که حضرت مهدی از نسل امام حسن(علیه السلام) است و نه از نسل امام حسین(علیه السلام). او برای اثبات ادعای خود حدیثی را از مسند ابی داوود از حضرت علی(علیه السلام) نقل می‌کند و بعد به صورت تنقیص به امام حسین این گونه می‌نویسد: و راز آن این است که حسن(علیه السلام) به خاطر دلسوزی برای امت خلافت را ترک کرده، خدا قائم به خلافت حق در هنگام شدت نیاز به آن را در نسل او قرار داده است... و این سنت خدا در میان بندگان است که ترک کننده برای رضای خدا به بهتر از آن پاداش می‌دهد و یا آن چیز را به نسل پس از وی می‌دهد و او برادر خود حسین(علیه السلام) را از طلب کردن آن بازداشته است...[1]
در پاسخ به این ادعای سمهودی که در حقیقت عقده‌های خود را از شیعه امامیه تا به سر حدّ دروغ و دامن زدن به شبهات رسانده تا به این وسیله از واقعیات فرار کند باید گفت:
اولا: حدیث مورد ادعای او در سنن ابی داود با سندی از هارون بن مغیره عن عمرو بن قیس عن شعیب بن خالد عن ابو اسحاق عن علی بن ابیطالب(علیه السلام) نقل شده است.(2) که در سند این روایت اشکالاتی وجود دارد مثلاً: ابوداود حدیث را از هارون بن مغیره نشنیده و روایتش از او مرسل و راوی از هارون مجهول است چون نوشته است: حدثت عن مغیره و یا مثلاً در تهذیب التهذیب درباره‌ی هارون بن مغیره نوشته شده که برخی درباره‌ی او گفته‌اندکه گاهی خطا می‌کرد، یا در مورد او نظر است.[3]
ثانیاً: سمهودی نمی‌تواند انکار کند که امام چهارم -حضرت سجاد(ع)- تا امام یازدهم -حسن عسگری(ع)- از نسل امام حسین(علیه السلام) هستند. مضافاً بر این که امام پنجم -محمد باقر(ع)- تا امام یازدهم از جهت مادری از نسل امام حسن مجتبی(علیه السلام) نیز بوده‌اند، چرا که همسر امام سجاد و مادر امام باقر(علیهما السلام)، فاطمه دختر امام حسین(علیه السلام) بوده است و تداوم امامت از فرزندان پسری امام حسین و نوادگان دختری امام حسن مجتبی بر اساس مصلحت الهی بوده است نه داوری بشری.
ثالثاً: شیعه با استناد به ادله‌ی نقلی که در کتاب و منابع اهل سنت وجود دارد می‌گوید مهدی از نسل امامت حسین و فرزند امام حسن عسگری(علیهما السلام) است.
رابعاً: سمهودی اگر اصرار بر این دارد که طبق نقل حضرت علی(علیه السلام) در کتاب ابی داود مهدی از نسل امام حسن مجتبی(علیه السلام) است، پس با روایات متواتر که او را از نسل امام حسین(علیه السلام) می‌داند چگونه برخورد می‌کند و تعارض در روایات را چطور بر طرف می‌کند. (این یک روایت است که او تمسک کرده اما روایات مقابلش چندین روایت).
در نتیجه توقعی از او و امثال او نباید داشت که این گونه سخن بگوید و عقده‌های درونی خود را بروز دهد. مثلاً او به جای تقبیح و سرزنش جنایات افرادی به مانند یزید، به محکوم کردن ستمدیدگان و شهیدان واقعه طف -عاشورا- می‌پردازد در حالی که روایات فراوانی از پیامبر درباره‌ی دوست داشتن امام حسین نقل شده، فلذا سخن او چیزی نیست جز برخاسته از تمایلات او به سنت حکومت اموی و یا جهل و نادانی او به حقایق و وقایع تاریخی. یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. جواهر العقدین...، سمهودی، نشر وزاره الاوقاف، بغداد، عراق، (1407ق)، ج1 ص200-202.
[2]. سنن، ابی داود، دار الکتب العلمیه، بیروت، لبنان، (1416ق)، کتاب المهدی، ج4 ص106 حدیث 429.
[3]. تهذیب التهذیب، عسقلانی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، لبنان، ج11 ص13 رقم 26.