پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشوایان فرقه‌ی بهائیت همگام با جریان وهابیت، پیمودن مسافت برای زیارت قبور را حرام دانسته و اظهار داشته‌اند: «در بشارت نازل که شدّ رِحال (پیمودن مسافت) برای زیارت قبور جایز نه، این حکم عمومی است مگر مواقع منصوصه و لکن هر مَرقد مُنوری از شهداء و غیر شهداء از أحیاء در هر مملکتی هست، باید نهایت احترام را مجری داشته و زیارتش سبب روحانیت و نورانیت قلب می‌گردد».[1]
این در حالیست که بهائیان با تأویل‌های نابجا همه‌ساله از سراسر دنیا عازم قبر پیامبرخوانده‌ی این فرقه در اسرائیل شده و به سهم خود، صنعت گردشگری اسرائیل را رونق بخشیده‌اند؛ همچنان که آیتی (مبلّغ پیشین بهائیت) در نقل این تناقض می‌گوید: «بهاء زیارت قبور را جایز ندانست، ولی پیروانش، با همین تأویل و توجیه‌ها، برای زیارت قبر باب و بهاء به عکا و حیفا می‌روند».[2]
بنابراین، استثنای چنین حکمی توسط بهائیان از دو حال خارج نیست، یا این‌که بهائیان به صلاح‌دید خود احکام به اصطلاح الهی بهاء را تغییر داده‌اند و یا این‌که پیشوایان بهائی، در اجرای احکام ساختگی خود مستثنا هستند.

پی‌نوشت:
[1]. اشراق خاوری، گنجینه‌ی حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، سوم، 128 بدیع، ص 272.
[2]. ر.ک: عبدالحسین آیتی، کشفف الحیل (3 جلدی)، تهران: بی‌نا، 1340 ش، ج 3، ص 152.