مطلب اجمالی– پیروان آیین یارسان می‌گویند که هر روحی باید درزمانی محدود به پنجاه هزار سال، سیری را برای تکامل خود که گردش در هزار و یک جسم است، طی کند. [نمی از یم حقیقت، ص 60؛ برهان الحق، صص 176-175] حال از اهل حق سؤال می‌شود: روح انسان‌هایی که در بالاترین درجه رسیده‌اند، بعد از فوت در بدن چه کسی قرار می‌گیرد؟ روح شخصی که در بالاترین مرتبه کمال است مانند اینکه شما چنین عقیده‌ای برای بسیاری از بزرگان خود دارید، آیا نیاز است که برای کسب کمال، به سیر تکامل خود ادامه دهند؟ به‌عنوان مثال اگر شخصی بعد از سپری کردن دویست دُون، به بالاترین درجه کمال رسید، لزومی دارد که تا دُون هزار و یک، گردش روح او ادامه پیدا کند؟ آیا ادامه سیر تکامل برای این شخص، کار لغو و بیهوده ای نمی‌شود؟ آیا کار لغو و بیهوده از خداوند متعال سر می‌زند؟ متون کلامی اهل حق درباره مطالب مذکور نارسا هستند و پاسخگوی سؤالات مطرح‌شده، نیستند. بنابراین پیروان آیین یاری باید بدانند که تکامل انسان با انجام اعمال نیکو و اطاعت محض از خداوند متعال است و نیازی نیست که برای کسب کمال روح او در گردش باشد.
 
پی‌نوشت:
رستمی، منصور،  بازشناسی آیین یارسان (اهل حق)، ج 1، چاپ اول، قم، رسالت یعقوبی، 1392، ص 70 
تیموریان زند، یار مراد، نَمی از یَم حقیقت، چاپ اول، تهران، هزار کلک، 1380، ص 60   
الهی، نورعلی، برهان الحق، چاپ هشتم، تهران، جیحون، 1373، ص 176-175