خداوند به عنوان خالق، آفریننده و مدیر و ناظم جهان هستی، تمامی امور را بر سر نظم و ترتیب خاص خود به پیش می‌راند و اوست که بود و نبود هر چیز و زمان آن را تشخیص می‌دهد. از این رو چه خوب است که با بهره‌گیری از سخن بزرگان دین انجام کارها در آینده را به خواست خداوند موکول نماییم؛ چرا که ممکن است اراده ما به چیزی تعلق گیرد و تصمیم بر انجام آن را داشته باشیم، ولی پیمانه عمر ما کفاف آن را ندهد و یا اوضاع و مصلحت امور به گونه‌ای پیش رود که انجام بعضی از تصمیمات دگرگون شود.
آیه‌ای از قرآن تدبیر همه امور را به دست خداوند می‌داند: «يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاء إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ.[سجده/5] تدبیر امر از آسمان تا زمین به‌دست اوست، آن‌گاه در روزی که اندازه‌اش هزار سال از سال‌هایی است که شما آن را می‌شمارید، همه چیز به‌سوی او بالا می‌رود»، با این حال وهابیت کوردل بر این اعتقادند که اگر کسی چنین بگوید، مشرک است: «[کسی] فال خوب و بد نزند؛ مثلاً نگوید اگر إن شاء الله خدا چنین بخواهد و یا خدای نکرده، اگر چنین شود»[1]

پی‌نوشت:

[1]. علامه محمد جواد مغنیه، هذه هی الوهابیه، قم:موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان، ص77 به نقل از فتح المجید فی شرح کتاب التوحید، ص305 چاپ سال1957 م.