پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در طول تاریخ فرقه‌های تکفیری زیادی به وجود آمده‌اند. این جریان‌های تکفیری مدتی را جولان داده و سپس به تاریخ پیوسته‌اند. در همه جوامع و مکاتب بشری بر اثر برخی کج فهمی‌ها گروه‌هایی پیدا شده‌اند که فقط بر فهم خود اصرار داشته‌اند و فهم دیگر عالمان بزرگ را نادرست دانسته‌اند. این جریان‌های تکفیری در اسلام نیز بوده‌اند. از صدر اسلام تا کنون جریان‌هایی بوده‌اند که دیگر مسلمانان را تکفیر می‌کردند. اولین گروه، خوارج بودند و در زمان فعلی نیز وهابیت و جریان‌های سلفی تکفیری، همان تفکر را دارند. همه جریان‌های تکفیری که در اسلام به وجود آمده‌اند در یک چیز اتفاق نظر دارند و آن  تکفیر مخالفین با الفاظ زشت و رکیک است. هیچ‌گاه یک تکفیری با زبان علم و استدلال دیگران را تکفیر نکرده است، بلکه به هوچی‌گری و شارلاتان بازی دست به فحاشی و تکفیر دیگران زده است.
در میان جریان‌های تکفیری که در اسلام شکل گرفته است، وهابیت پرسابقه‌ترین این جریان‌هاست که با پول نفت و حمایت دول استبدادی، توانسته است مدت طولانی بر یکی از کشورهای اسلامی حکومت کند و دیگر کشورهای اسلامی را با شدیدترین حملات لفظی و نظامی تکفیر کند. در این میان به شیعیان بیشترین حملات صورت گرفته است و جان شیعیان زیادی به دست تکفیری‌ها گرفته شده است. محمد بن عبدالوهاب رئیس فرقه وهابیت در موارد متعددی شیعیان را تکفیر کرده است و با الفاظ رکیک که خود شایسته آنهاست چنین گفته است: «پس اين امامى‏ها، خارج از سنت و بلكه خارج از ملت هستند، آن‏ها گرفتار زنا شده‏اند و ابواب زنا را براى خود از عقب و جلو گشوده‏اند؛ پس شايسته است كه به آن‏‌ها اولاد زنا گفته شود. خداوند ما و شما برادران را از شرّ پيروى از راه‏هاى شيطان حفاظت كند».[1] در جایی دیگر می گوید: «قاتلهم الله أنى يؤفكون [2] خداوند آنان (شیعیان) را بکشد که به خدا دروغ می‌بندند»
سخنان محمد بن عبدالوهاب رئیس فرقه وهابیت که امروزه همه وهابی ها ریزه خوار سفره او هستند نشان از واقعیتی تلخ دارد و آن اینکه راهبرد وهابیت، خشونت و دشمنی و فحاشی است نه استدلال و تفکر!

نویسنده: م.ج

پی‌نوشت:

[1]. فهؤلاء الإمامية خارجون عن السنة بل عن الملة واقعون في الزنا و ما أكثر ما فتحوا على أنفسهم أبواب الزنا في القبل و الدبر فما أحقهم بأن يكونوا أولاد الزنا- حمانا الله و إياكم معاشر الإخوان من اتباع خطوات الشيطان.( محمد بن عبدالوهاب، رسالة في الرد على الرافضة، تحقیق: ناصر بن سعد الرشيد، ناشر: جامعة الإمام محمد بن سعود، الرياض، المملكة العربية السعودية، ص 42.
[2]. محمد بن عبدالوهاب، موسوعة مؤلفات الإمام محمد بن عبد الوهاب، ج7، ص22،  بترقيم الشاملة آليا.