علي يعقوبي، قطب معنوي يکي از جريانهاي انحرافي در کشور است که در اواخر دهه هفتاد شمسي شکل گرفته و هنوز هم کم و بيش به حيات خود ادامه می‌دهد. وي در تاريخ 1344 شمسی در تهران متولد شد. تحصيلات خود را تا سطح ديپلم در اين شهر ادامه داد و در رشته پزشکي دانشگاه شهيد بهشتي مشغول به تحصيل گرديد و سپس به دليل مشکلاتي که براي او پيش آمد، از دانشگاه اخراج ‏شد. برخي از ادّعاهاي پوچ وي عبارتند از:

انتفاع از نعمات خاصه

او معتقد است شيعه بايد از نعمات خاصّه برخوردار باشد و اگر محبّي از اين نعمات بهر‏ه‏ مند نباشد، شيعه نيست. يعقوبي براي خود و ديگران در باب انتفاع از امام زمان از باب نعمات خاصه مطالب باطل زير را بيان کرده است: «كلاً باب انتفاع در نعمات خاصه و قوا مسدود است و در اين زمانه از نعمات خاصه و قواي مهدوي فقط خضر بهره ‏مند هستند و مقدار كمي هم بنده بهره‏ مند هستم...؛ ولي به جز خضر و بنده كسي را پيدا نمي‏كنيد كه توان ملكوتي داشته باشد.»[1] او مي‏گويد: «بنده اعتقاد دارم كه امام [در اين زمان] مقوله حكومت را در اين مملكت راه انداخته است. حكومت از مقوله نعمات خاصه است و امام زمان در اين مملكت راه انداخته است. حكومت بايد ادامه پيدا كند؛ ولي توسط واجدان نعمات خاصه.»[2] اين سخن به خوبي خوش‌‏خيالي‌هاي وي را آشكار مي‏كند؛ زيرا او بر اين باور است كه بايد واجدان نعمات خاصه حاكم شوند و كساني كه داراي اين ويژگي هستند، يكي حضرت خضر است كه موضوعاً از بحث خارج مي‏باشد و ديگري خودش.

تفسير قرآن

يکي از اقدامات اين فرد منحرف، تفسير به رأي از کلام الله مجيد، بدون داشتن هيچ گونه تخصص در علوم قرآني است. خودش مي‏گويد: «أصلاً سواد حوزوي ندارم. كسي دو دقيقه با من صحبت كند، متوجه مي‏شود. در همان دو سه دقيقه اول و چه بسا با همان كلمات اول متوجه مي‏شود كه بنده أصلاً سواد حوزوي ندارم.»[3]

سقيفه بنی‌ساعده نامیدن مجلس خبرگان

وي احكام مجلس خبرگان را با مصوبات سقيفه بني ‏ساعده برابر مي‏داند و مي‏گويد: «مجلس خبرگان در نظام عالم حكم سقيفه بني ساعده را دارد.»[4] و: «قيمت مجلس خبرگان قيمت سقيفه بني‏ ساعده است و افراد مجلس خبرگان در نظام عالم قيمت افراد سقيفه بني ‏ساعده را پيدا مي‏كنند...  مجلس خبرگان مقوله‏ اي است بسيار منفي، بسيار زشت، بسيار جهنمي.»[5] بدون ترديد سخن گفتن در حوزه مباحث ديني و برداشت و استنباط از گزاره‌‏ها و آموزه‏‌هاي دين همچون هر حوزه ديگري نيازمند تخصّص لازم است و تخصّص‌هاي لازم براي برداشت از متون ديني عبارتند از علوم: صرف، نحو،  معاني،‏ بيان، منطق، اصول، رجال، دراية الحديث، قرائت،‏ تفسير و بعضي علوم ديگر که اصطلاحاً با عنوان علوم حوزوي از آنها ياد می‌‏شود. هر کس که از اين علوم بی‌بهره يا کم‏ بهره باشد، برداشت او از متون ديني حتي براي خود وي نيز حجيت نداشته و عذرآور نمی‌‏باشد. با کم‏ترين نگاه به آثار و سخنراني‌هايي که از علي يعقوبي منتشر شده است، به راحتي مي‏توان به اين باور رسيد که نامبرده بدون فهم اوّليّات دين و راه‌‏هاي شناخت آن، صرفاً با انگيزه‏‌هاي دنيوي و يا از روي عقده‏‌هاي دروني، به ياوه‏‌گويي پرداخته و به هيچ روي نمي‏‌توان به سخنان وي اعتماد کرد.

پی‌نوشت:

[1]. به سوي ظهور، جلسه 8، ص 27.
[2]. چهل شب با كاروان حسيني، ص149.
[3]. چهل شب با كاروان حسيني، ص 212.
[4]. همان، جلسه 7، ص 3.
[5]. همان، صص 14 و 15.