پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همه بزرگان و عالمان برجسته جهان اسلام نسبت به مسلمانان احترام قائل هستند و به راحتی به شخصی که مرتکب گناه شده است، نسبت کفر نمی‌دهند. ابوالحسن اشعری پایه گذار مکتب اشعری که امروزه اکثریت اهل سنت در عقاید پیرو افکار او هستند، هنگام احتضار، همه یاران و شاگردانش را فراخواند و سپس گفت: شاهد باشید که من هیچ یک از اهل قبله را به خاطر ارتکاب گناه کبیره تکفیر نکردم. زیرا همه‌ی آن‌ها یک معبود را می‌پرستند. بنابراین همه آنها از نظر من مسلمان هستند. [1] این جملات در آخرین لحظات عمر، دلالت بر اهمیت مبحث ایمان و کفر دارد.
شافعی امام شافعیان که تعداد زیادی از اهل سنت، پیرو افکار او و شافعی مذهب هستند می‌گوید: من هیچ یک از اهل اهواء را به خاطر گناهی تکفیر نمی‌کنم. من احدی از اهل قبله را بر اثر گناهی تکفیر نمی‌کنم. من شهادت همه اهل بدعت را به جز خطابیه قبول می‌کنم.[2]
ابوجعفر طحاوی در کتاب عقیده الطحاویه [این کتاب در نزد وهابیت بسیار معتبر است و وهابی‌ها شرح‌های مختلفی بر این کتاب نوشته‌اند؛می‌گوید: تا هنگامی که اهل قبله به تعالیم پیامبر گرامی اسلام ایمان داشته باشند، مسلمان و  مؤمن هستند ... هیچ یک از اهل قبله به خاطر ارتکاب گناه، مادامی که آن را حلال نشمارد، تکفیر نمی‌شود.[3]
این در حالی است که وهابیت، ایمان را تصدیق به زبان و قلب و عمل دانسته و مرتکب گناه کبیره را کافر می‌دانند. البانی محدث برجسته وهابیت در شرح کلام عقیده طحاویه که مولف، ایمان را تصدیق به زبان و قلب دانسته می‌گوید: این که ایمان تصدیق به زبان و قلب است مذهب حنفیه و ماتریدیه است اما سلف و جمهور ائمه مثل مالک و شافعی و احمد و اوزاعی و غیر ایشان افزون بر اقرار و تصدیق عمل به ارکان را نیز لازم می‌دانند.[4] این سخن البانی صراحت دارد که سخنان وی مخالف با بزرگان و عالمان اهل سنت است.

پی‌نوشت:

[1]. شرف الدين، عبدالحسين، الفصول المهمة، دارالنعمان، نجف [بى‏تا]، ص 38.
[2]. همان، ص 32.
[3]. طحاوى، ابى جعفر، متن العقيدة الطحاوية، چاپ اول: دار ابن‏حزم، بيروت، 1416 ق‏، ص 20 تا 21.
[4]. ابوجعفر طحاوی، تخريج العقيدة الطحاوية، شرح و تعلیق: محمد ناصر الدین البانی، مکتب الاسلامی، بیروت، 1414ق، ص62 «هذا مذهب الحنفية والماتريدية خلافا للسلف وجماهير الأئمة كمالك والشافعي وأحمد والأوزاعي وغيرهم فإن هؤلاء زادوا على الإقرار والتصديق: العمل بالأركان...»