در طریق نقل روایت، قاعده و اصل بر این منوال است که نسل آتی از نسل ما قبل خود (با توجه به ملاک‌ها و معیارهایی که در نقل روایت مطرح است) روایت و احادیث را نقل می‌کنند. چرا که نسل گذشته یک قدم به واقعیت نزدیک‌تر بوده و احتمال خطا در آن کمتر است؛ خصوصا این‌که نسل گذشته صحابی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و معاصر با ایشان بوده باشند.
اما آنچه قابل تامل است اینکه یک صحابی روایتی را از تابعی (که قاعدتا یک دوره از اصحاب عقب‌تر هستند) نقل نماید که این مورد کمتر دیده شده است. این عمل در مورد کهب الاحبار به طرز کاملا مشکوکی اتفاق افتاد به این گونه که برخی از صحابه از این شخص یهودی تازه مسلمان شده که پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را درک نکرده بودروایت نقل می‌کردند.
«ابوهریره، معاویه و ابن عباس از او (کهب الاحبار) روایت کرده‌اند و این گونه نقل روایت از باب روایت کردن صحابی از تابعی است که امر نادر و شگفتی است»[1] این اتفاق نادر باعث شد تا وی (کهب الاحبار) آن‌چه را که از دین خود داشت با عنوان روایت به جامعه اسلامی تزریق نماید و بدین سان شد که اسرائیلیات وارد در روایات و احادیث گشت و امروزه آنچه وهابیت بدان عمل می‌کنند، اسرائیلیاتی است که کهب الاحبار آن را از یهود وارد دین اسلام نمود.

پی‌نوشت:
[1]. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، موسسه الرساله، بیروت1413، ج3، ص490