یکی از بدعت‌های شوم و ناپسندی که توسط بنی‌امیه در میان جامعه اسلامی و مسلمانان پایه‌گذاری شد و در قرون بعدی توسط جریان وهابیت رواج بیشتری پیدا کرد، دشمنی با اهل‌بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، سبّ و لعن آنان مخصوصا صحابی بزرگوار، جانشین و وصی ایشان، حضرت علی بن ابی طالب (علیه السّلام) بود. این بدعت شوم، به خاطر تحریکات و تلاش‌های بعضی از وهابی‌ها و سلفی‌ها، بین محدثان و راویان اهل‌سنت نیز گسترش پیدا کرده و متأسفانه علمای اهل‌سنت نیز جواب روشن و عکس‌العمل قاطعی مقابل جریان دعوت به بغض و دشمنی و تحقیر اهل‌بیت (علیهم السّلام) نداده‌‌اند. یکی از جلوه‌های دشمنی وهابیت و پیشوایان آنان با پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل‌بیت آن حضرت، تجلیل و تکریم دشنام دهندگان به زوج بتول و پدر سبطین، حضرت علی (علیه السّلام) و توثیق چنین راویاتی و نقل روایت از آنان توسط وهابیت است که در این مقاله برای نمونه به سه مورد از آنان اشاره می‌نماییم:

- مغیرة بن شعبة؛ مغیرة بن شعبة یکی از عمال و کارگزاران بنی‌امیه در خطبه‌های نماز و سخنرانی‌های خود به حضرت علی (علیه السّلام) ناسزا می‌گفت و به سخنرانان دیگر که از طرف وی منصوب شده بودند نیز دستور ناسزاگویی و دشنام دادن به آن حضرت را داده بود.[1] احمد بن حنبل، محمد بن اسماعیل بخاری، مسلم بن حجاج نیشابوری، ترمذی، ابن ماجه، ابوداود و نسائی از وی روایت نقل کرده‌اند.[2]

- خالد بن سلمة بن عاص بن هشام بن مغیرة مخزومی؛ خالد بن سلمه مشهور با فأفأ، یکی از سران مرجئه، جزو راویانی است که با پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت علی (علیه السّلام) صحابی بزرگ پیامبر و امام مسلمانان، خصومت و دشمنی داشته است. وی با توهین به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت علی (علیه السّلام)، ارادت و علاقه خود به بنی‌امیه و بنی‌مروان را نشان داده است. ابن عائشه می‌گوید: خالد بن سلمه اشعاری را که جهت تمسخر و توهین به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) سروده شده بود، برای بنی‌مروان قرائت می‌کرد.[3] محمد بن حمید رازی نیز به نقل از جریر می‌گوید: خالد بن سلمه از سران مرجئه بود و نسبت به حضرت علی (علیه السّلام) بغض داشت.[4]

- محمد بن احمد بن محمد قرطبی؛ محمد بن احمد قرطبی یکی دیگر از نواصب و دشمنان اهل‌بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌باشد که عده زیادی شاهد ناسزاگویی وی به حضرت علی و امام حسن (علیهم السّلام) بوده‌اند.[5]

پی‌نوشت:

[1]. «کان المغیرة ینال فی خطبته من علیّ و أقام خطباء ینالون منه.» سیر أعلام النبلاء، ذهبی، مؤسسة الرسالة، بیروت، ج 3، ص 31.
[2]. المسند، احمد بن حنبل، دار صادر، بیروت، ج 1، ص 67.
[3]. «ذکر ابن عائشة أنّه کان ینشد بنی مروان الاشعار التی هجی بها المصطفی (صلی الله علیه و آله و سلم).» تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانی، دارالفکر، بیروت، ج 3، ص 84.
[4]. «کان الفأفأ رأسا فی المرجئة و کان یبغض علیّا.» تهذیب الکمال، مزی، دارالفکر، بیروت، ج 5، ص 363.
[5]. «کان ناصبیا» و «سمعه غیر واحد ینال من علی و سمعته أنا ینال من الحسن بن علی (علیهما السّلام).» لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 5، ص 67.