غالب تکفیری‌ها جهاد را صِرفاً به معنای قتال و کشتن [1]تفسیر کرده‌اند و در تعامل با کفار و مشرکان اصل را بر قتال و کشتن می‌دانند.[2]برخی از کفار و مشرکان، قرآن قتال و کشتن را تنها راه مواجهه با آنان نمی‌داند. زیرا علاوه بر دستور به قتال، درباره آنان توصیه به احسان و رعایت قسط و عدالت کرده است. «خدا شما را از نیکی‌کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‌کند؛ چراکه خداوند عدالت‌پیشگان را دوست دارد» [3] همچنین در خصوص کسانی که دنبال صلح و آرامش‌اند توصیه به پذیرش درخواست آنها کرده است.«اگر به صلح و آشتی گرایند، تو نیز بدان بگرای و بر خدا توکل کن که مسلّما او است شنوا و دانا»[4] پس نمی‌توان تنها راه تعامل با کفار را قتال و کشتن دانست.

پی نوشت:

[1]. ابوقتاده فلسطینی، الجهاد والاجتهاد، ص44، بی‎تا، بی‌نا.
[2]. عبدالقادر بن عبدالعزیز (سید امام)، العمدة فی إعداد العدة للجهاد فی سبیل الله تعالی، ج2، ص3.
[3]. الممتحنة: 8
[4] الانفال: 62.