هرودوت، مورخ معروف و مشهور یونانی در کتاب خود پیرامون فتح آتن به دست خشایارشا (پادشاه هخامنشی) می‌گوید: زمانی که سپاه خشایارشا به آتن رسید، این شهر خالی از سکنه بود (مردم از ترس شهر را تخلیه کرده بودند)، و تنها خدمتکاران معبد و افراد فقیر درون معبد پناه گرفته بودند. وقتی آتنی‌ها سربازان را در بالای ارگ دیدند، عده‌ای خود را از آن بالا به پایین پرت کردند و کشته شدند و عده‌ای نیز به درون صحن معبد پناه بردند. سربازان هخامنشی، نخست دروازه‌های دژ را گرفتند و آنها را بر روی دیگران گشودند و سپس به کشتار پناهندگان پرداختند و همه را تا آخرین نفر از دم تیغ گذراندند و آنگاه به تاراج پرستشگاه پرداختند و هر چه را که بر روی ارگ باقی مانده بود آتش زدند.[1]

این رفتار زشت خشایارشا، در ذهن و حافظه یونانیان ثبت شد و باعث شد تا کینه‌ای شدید از هخامنشیان در دل نگه دارند. جالب اینکه بعدها به انتقام رفتارهای زشت هخامنشیان، اسکندر مقدونی (به همراهی یاران یونانی خود) تخت جمشید (پرسپولیس) را به آتش کشید.[2]

اگر خشایارشا، رفتاری انسانی داشت و دست به چنان رفتارهایی نمی‌زد... اگر معبد یونانیان را آتش نمی‌زد.... آنگاه ایرانیان بسیاری  نیز کشته نمی‌شدند.

پی‌نوشت:
[1]. تاریخ هرودوت، کتاب 2، بند 53.
 هرودوت، تاریخ هرودوت، ترجمه مرتضی ثاقب فر،انتشارات اساطیر، ج 2، ص 912.
[2]. ادوین گرانتوسکى، تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز، ترجمه کی خسرو کشاورزى‏، انتشارات پویش‏، تهران‏، ص 115.