یکی از شاخصه‌های فکری و اعتقادی وهابیان، غلو این فرقه درباره پیشوایان و علمای خود است. وهابیان در حالی‌که شیعیان را به اتهام غلو، تکفیر می‌کنند و آنان را مشرک می‌دانند، برای بالا بردن و مهم جلوه دادن پیشوایان و علمای خود، با جعل و نسبت دادن مطالب غیرواقعی و دروغین به غلو در حق آنان پرداختند.
از باب نمونه می‌گویند احمد بن حنبل بر جنازه مردی که حق یتیمی را مراعات نکرده بود، به امید بخشیده شدن او، نماز خواند و شب با ناراحتی خوابید. روز بعد زن یکی از همسایگان احمد بن حنبل با خوشحالی نزد احمد بن حنبل آمده و وی را از خوابی که دیده بود، آگاه کرد. زن، صاحب جنازه دیروزی را در حالی‌که دو لباس ابریشمی سبز رنگ بر تن داشت و در بهشت قدم می‌زد، در خواب دیده بود. از او پرسیده بود: خدا با تو چه کرد؟ او در پاسخ گفته بود: هنگام جان دادن و خروج روح از تن، خداوند از دست من ناراحت بود، اما هنگامی‌که احمد بن حنبل بر من نماز خواند، خداوند تمام گناهان مرا بخشیده و وارد بهشت کرد.[طبقات حنابله، ج 2، ص 58]

پی‌نوشت:

طبقات الحنابله، محمد بن ابی یعلی، دارالمعرفة، بیروت، ج 2، ص 58.