یکی از شاخصه‌های فکری و اعتقادی وهابیان، غلو این فرقه درباره پیشوایان و علمای خود است. وهابیان در حالی‌که شیعیان را به اتهام غلو، تکفیر می‌کنند و آنان را مشرک می‌دانند که برای بالا بردن و مهم جلوه دادن پیشوایان و علمای خود، با جعل و نسبت دادن مطالب غیر واقعی و دروغین به غلو در حق آنان پرداختند.
از باب نمونه حسین بن محمد تمیمی، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را در خواب دیده و از آن حضرت می‌پرسد: مگر شما در مدینه تشریف ندارید؟ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: چرا. حسین بن محمد علت حضور آن حضرت در بصره را می‌پرسند و ایشان می‌فرمایند: از دیدار احمد بن حنبل برمی‌گردم.[1]
هم‌چنین صدقه مقابری می‌گوید: نسبت به احمد بن حنبل بدبین بودم و از او خوشم نمی‌آمد. شبی در خواب دیدم که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دست احمد بن حنبل را گرفته، هم‌چون دو رفیق، با مودت و محبت در کنار هم راه می‌روند. من نیز پشت سر آنان بودم. هر چه تلاش کردم خودم را به آن دو برسانم، موفق نشدم. هنگامی‌که از خواب بیدار شدم، بغضی که در دل نسبت به احمد بن حنبل داشتم از بین رفت.[2]

پی‌نوشت:

[1]. طبقات الحنابله، محمد بن ابی یعلی، دارالمعرفة، بیروت، ج 2، ص 180 ـ 181.
[2]. تاریخ بغداد أو مدینة السلام، خطیب بغدادی، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 4، ص 422.