وهابی‌ها در سال 1234 هجری قمری بهای بخشی از اعمال خشن و غیر انسانی خود را پرداخت کردند. محمد علی پاشا لشکری را به رهبری فرزندش ابراهیم پاشا برای تصرف درعیه مرکز وهابی‌ها به حجاز فرستاد. ابراهیم پاشا نیز با حمله به مناطق تحت نفوذ وهابیان، بسیاری از آنان را به قتل رسانده و عده‌ای را نیز به اسارت گرفت و تمامی مناطق تصرف شده توسط وهابیان را آزاد کرد و با مصادره کردن اموال خاندان آل‌سعود و محمد بن عبدالوهاب، غنائم فراوانی به دست آورد.
هنگامی‌که سپاه ابراهیم پاشا به شقراء رسید، عبدالله بن سعود شبانه به درعیه گریخت. ابراهیم پاشا پس از پانزده ماه محاصره درعیه، عبدالله بن سعود را دستگیر کرد و به قاهره فرستاد. عبدالله بن سعود به عنوان اسیر در شهر گردانده شده و سپس به دار آویخته شد. ابراهیم پاشا پس از هفت‌ماه اقامت در درعیه، با ویران کردن شهر، درعیه را به شهر مردگان تبدیل کرد. بسیاری از سران آل‌سعود و آل‌شیخ در جنگ درعیه به قتل رسیدند و عده‌ای نیز پس از اسارت، به مصر تبعید شدند و اولین حکومت سعودی ـ وهابی با شکست سنگینی مواجه شد.[کشف الارتیاب فی أتباع محمد بن عبدالوهاب، ص 35 ـ 36]
کشورهای اسلامی و مسلمانان از شکست وهابی‌ها اظهار خوشحالی کرده و به جشن و سرور پرداختند. در قاهره جشن‌های باشکوهی برگزار گردید. مردم با شلیک گلوله‌های توپ و آتش‌بازی خوشحالی خود را از شکست وهابیان ابراز می‌کردند. فتحعلی شاه قاجار پادشاه ایران نیز با نوشتن نامه‌ای به محمد علی پاشاه به خاطر سرکوب وهابی‌ها از وی قدردانی کرد.[من أخبار الحجاز و نجد فی تاریخ الجبرتی، ص 636]

پی‌نوشت:

کشف الارتیاب فی أتباع محمد بن عبدالوهاب، سید محسن امین حسینی عاملی، المجمع العالمی لأهل‌البیت، قم، ص 35 ـ 36.
من أخبار الحجاز و نجد فی تاریخ الجبرتی، محمد أدیب غالب، دارالیمامه، ریاض، ص 636.