فتنه‌گری، خشونت، کتک‌زدن، شهادت دروغ، آتش زدن مساجد و خانه‌ها، غارت اموال مسلمین، قتل و ترور با بدترین شیوه‌های ممکن نسبت به مسلمانان و سایر مذاهب اهل‌سنت اساسی‌ترین و زشت‌ترین خصوصیت رفتاری وهابیت است. وهابیان با صراحت و گستاخی تمام، مسلمانانی را که از آنان پیروی نکنند به بهانه‌های مختلف تکفیر نموده، خون و اموالشان را مباح دانسته و به قتل عام مسلمانان می‌پردازند.
سعود بن عبدالعزیز در سال 1216 هجری قمری با لشکری از اعراب نجد، به سمت عراق حرکت کرد. لشکر سعودی _ وهابی، کربلا را محاصره کرده و پس از مدتی وارد شهر شدند. جنایات و اعمال ننگین آنان در کربلا یادآور جنایات امویان در کربلای 61 و فاجعه حره 63 هجری قمری بود.
وهابی‌ها نیز همانند سلف خود پس از تصرف کربلا، حرمت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ذریه آن حضرت را حفظ نکردند و پس از کشتار مردم بی‌گناه، قبر شریف امام حسین (علیه‌السّلام) را تخریب کردند و ضریح مطهر آن حضرت را کندند و تمامی اموال و اشیاء نفیس موجود در آن را به سرقت بردند.[عنوان المجد فی تاریخ نجد، ج 1، ص 154]
کوران‌سیز در وصف جنایات وهابی‌ها در کربلا می‌گوید: اهالی کربلا همانند سایر شهرهای شیعه‌نشین عراق به مناسبت عید غدیرخم برای برگزاری مراسم جشن و سرور، شهر را ترک کرده و به نجف اشرف رفته بودند. وهابی‌ها از غیبت مردان و مدافعان شهر کربلا استفاده کرده و به شهر حمله کردند. سپاه 12 هزار نفری وهابی‌ها به مردان ضعیف و سال‌خورده باقی‌مانده در شهر نیز رحم نکرده و تمامی آنان را به قتل رسانید. وی آمار کشته‌های یک روز را سه هزار نفر ذکر کرده و با غیر قابل توصیف خواندن غارت اموال مسلمانان، می‌نویسد: وهابی‌ها تمامی گنج‌ها و اشیاء نفیس کربلا حتی کاشی‌های طلاکاری شده گنبد امام حسین (علیه‌السّلام) را کندند و به غارت بردند. اموال غارت شده به حدی بود که دویست شتر توان حمل آن‌ها را نداشت.[بحوث فی الملل و النحل، ج 4، ص 587 ـ 588]

پی‌نوشت:

عنوان المجد فی تاریخ نجد، ابن بشر نجد، دارالجیب، ریاض، ج 1، ص 154.
بحوث فی الملل و النحل، جعفر سبحانی، مؤسسه امام صادق، قم، ج 4، ص 587 ـ 588.