پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در قرآن، آیاتی درباره‌ی قضیه‌ی خواب دیدن حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) بر قربانی کردن فرزندش آمده، که بر اساس روایات گفته شده این فرزند، اسماعیل بوده نه اسحاق، در حالی که عده‌ای ازمفسران اهل سنت و بزرگان صوفیه از جمله ابن عربی، مدّعى شدند لقب «ذبیح اللّه‏» برای اسحاق بوده و فِداى آسمانى براى اسحاق آمده است، چنان‌چه در فصوص الحکم آمده که: « تشبیه حکمت حقیه به کلمه اسحاقیه آن است که در رؤیای صالحه‌ی ابراهیم علیه السلام ، اسحاق محقق شد و به پدرش گفت: افعل ما تؤمر....»[فصوص الحکم، ص85]
این ادعای ابن عربى با ظواهر آیات و روایات ناسازگار است، چنان‌چه در حدیثی امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «اسماعیل پنج سال بزرگتر از اسحاق بود، و ذبیح‏ اسماعیل می‌باشد، خداوند در سوره صافات فرموده «فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِیمٍ[صافات/101]‏ پس مژده دادیم ابراهیم را به پسرى بردبار» که مقصود اسماعیل است از هاجر و آن قوچ بزرگ در برابر رهائى اسماعیل قربانى شد ... پس هر کس که بپندارد، اسحاق بزرگتر است از اسماعیل و اینکه ذبیح اسحاق بوده، تکذیب نموده است آنچه را خداوند عزّوجلّ در قرآن راجع به آن دو فرموده است.»[معانی الخبار، باب نوادر المعانی، ص379] این درحالی است که ابن عربی معتقد است، اسحاق همان فرزندی است که ابراهیم(علیه‌السلام) در خواب دید که باید او را قربانی کند که کاملا تضاد با قرآن و روایات است.

پی‌نوشت:
ابن عربي، فصوص الحكم، تحقيق د.أبو العلا عفيفي، دار الكتاب العربي، بيروت.
صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۹ق.