یکی از شبهاتی که وهابیت بر مکتب اهل بیت وارد می‌کنند این‌که عزاداری سابقه‌ای در زمان پیامبر و اهل بیت ندارد، بنابراین عزاداری برای امام حسین بدعت است. ابن تیمیه در این‌باره می‌گوید: «از حماقت‌های شیعیان این است که مجلس نوحه و ماتم برای کسی‌که سال‌ها پیش کشته شده برپا می‌کنند.[منهاج السنه، ج1، ص52]
این در حالی است که بنابر نقل منابع تاریخی و روایی معتبر، پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در شهادت حمزه سید الشهداء با صدای بلند گریه کردند، تا جایی‌که از حال رفتند. هم‌چنین برای جعفر بن ابی‌طالب گریه کردند و دیگران را نیز به گریه دعوت کردند. در شهادت زید بن حارثه، رحلت فرزندشان ابراهیم، مادرشان آمنه، جدشان عبدالمطلب، عمویشان ابوطالب، فاطمه بنت اسد، عثمان بن مظعون و سعد بن ربیع نیز گریه کردند.[پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب، مقاله «آیا عزاداری برای امام حسین علیه السلام بدعت است؟»]
همه این مواردی دلیلی است بر تجویز گریه و عزاداری از سوی پیامبر گرامی اسلام است؛ ولی گویا ابن تیمیه و وهابیت این موارد را نمی‌بینند و بر سخنان بی‌اساس خود اصرار دارند.

پی‌نوشت:

ابن تيميه، احمد بن عبد الحليم، منهاج السنة النبوية في نقض كلام الشيعة القدرية، تحقيق: محمد رشاد سالم، جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية، چاپ اوّل، 1406ق، ج1، ص52 «ومن حماقتهم اقامه الماتم والنیاحه علی من قتل من سنین عدیده.»
«آیا عزاداری برای امام حسین علیه السلام بدعت است؟»