وهابیان توسل را جایز نمی‌دانند بلکه آن را شرک به خداوند تلقی می‌کنند.[شرح كشف الشبهات، ص61] آنان چون بسیار به فهم و سیره سلف اهمیت می‌دهند، در مورد توسل نیز می‌گویند سلف صالح هیچ‌گاه به انبیا و اولیا متوسل نشده‌اند. این در حالی است، قرطبی که از متعصبان اهل سنت است، در تفسیر خود از اميرمؤمنان (عليه‌السلام) نقل كرده كه سه روز پس از دفن رسول‏ خدا (صلی الله عليه و آله و سلم) عربی بيابان‏ نشين آمد و خود را روی قبر آن حضرت افكند و از خاك آن بر سر خود ريخت و عرض می‌‏كرد: ای رسول خدا! شما فرموديد و ما شنيديم، شما از خدا دريافت كرديد، ما هم از شما دريافت كرديم، از جمله آياتی كه بر تو نازل شد، اين آيه بود كه «ولو أنّهم إذ ظلموا أنفسهم جَاؤُكَ... »، و من بر خود ستم كرده‌‏ام و آمده‏‌ام تا تو برايم طلب آمرزش كنی. پس در این هنگام از قبر صدايی برخاست كه تو بخشيده شدی.[الجامع لأحكام القرآن، ج5، ص265]
بنابر تعریفی که وهابیت از صحابه ارائه داده‌اند، این فرد اعرابی از صحابه محسوب می‌شود و فعل او حجت است. بنابراین تعجب است از وهابیت که این موارد را نادیده می‌گیرند.

پی‌نوشت:

بن عثیمین، شرح كشف الشبهات ويليه شرح الأصول الستة، چاپ اول: دار الثريا للنشر والتوزيع، رياض1416ق، ص61
قرطبى محمد بن احمد، الجامع لأحكام القرآن‏، چاپ اول: انتشارات ناصر خسر، تهران‏1364ش، ج5، ص265 «روى أبو صادق عن علي قال: قدم علينا أعرابي بعد ما دفنا رسول الله صلى الله عليه و- سلم بثلاثة أيام، فرمى بنفسه على قبر رسول الله صلى الله عليه و- سلم و- حثا على رأسه من ترابه، فقال: قلت يا رسول الله فسمعنا قولك، و- وعيت عن الله فوعينا عنك، وكان فيما أنزل الله عليك (وَ- لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ) الآية، وقد ظلمت نفسي و- جئتك‏ تستغفر لي. فنودي من القبر أنه قد غفر لك‏»