پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در نامه‌ای که در شبکه‌های اجتماعی بهائیت به انتشار درآمد، عبدالحمید معصومی تهرانی (ملقب به آیت‌الله و آلت دست فرقه‌ی صهیونیستی بهائیت)، از آیت‌الله محقق داماد، خواستار به رسمیت شناخته شدن فرقه‌ی ضالّه‌ی بهائیت در ایران شد. در پاسخ به اظهارات معصومی تهرانی، می‌بایست به دو نکته‌ی مهم اشاره کنیم.
اولاً ادعاها و گفتارهای الحادی پیشوایان بهائیت [ر.ک: مبین، ص 405] و همچنین ماهیت استعماری، وابسته و نفوذی تشکیلات بهائیت، موجب شده تا تمامی علمای اسلام، از به رسمیت شناختن آن سرباز زنند.[ر.ک: تقارير عن المؤتمرات الدوليه، صص 327- 326] ثانیاً چگونه معصومی تهرانی خواستار به رسمیت شناختن بهائیت می‌شود در حالی که حتی پیامبرخوانده‌ی بهائیت، از عادی‌سازی روابط پیروانش با پیروان سایر ادیان منع کرده است. همچنان که گفته است: «پس ای اهل رضوان من، خود را از سُموم أنفس خبیثه (انسان‌های پست فطرت) و أریاح عقیمه (بادهای ناباور) که معاشرت با مُشرکین و غافلین است، حفظ نمایید».[مائده آسمانی، ص 38] با این وجود، معصومی تهرانی چه منطقی برای به رسمیت شناختن این فرقه‌ی ضالّه و مُضلّه‌ی استعماری دارد؟!

پی‌نوشت:
حسینعلی نوری، مبین، نسخه خطی، به خط زین‌المقربین، چاپ مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 120 بدیع، 1294 ق، ص 405.
محمدعلى تسخيرى، تقارير عن المؤتمرات الدوليه، محورالاول مع مؤتمرات مجمع الفقه الاسلامى، داراحيأ التراث العربى، الطبعه الاولى، 1424ه، 2003 ميلادى، صص 327- 326.
اشراق خاوری، مائده آسمانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع، ج 8، مطلب 53، ص 38.