پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از سخنانی که تمام کشیشان مسیحی همیشه می‌گویند، این است که دین مسیحیت، دین محبت است، اما این سخن گرچه سخن خوبی است ولکن با محتوای کتاب مقدس  منافات دارد، به عنوان مثال در کتاب مقدس اینطور آمده است: «گمان مبرید که آمده ام صلح و آرامش را بر زمین برقرار سازم. نه، من آمده ام تا شمشیر را برقرار کنم»![ترجمه‌ی تفسیری کتاب مقدس، متی، 10: 34] آیا شما در این جمله محبت می‌بینید!؟ ولی در دین اسلام (شیعه) چنین کلامی وجود ندارد، مثلا حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: «انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق»[ مجلسی، بحار الانوار، ج 68، ص 382] قطعا من آمده ام تا مکارم اخلاقی را به کمال برسانم.» خوب با یک مقایسه‌ی ساده می‌توان فهمید که کدام دین درست می‌گوید!؟ البته یکی از ملاک های جامع بودن دین این می‌باشد که جاذبه و دافعه در آن وجود داشته باشد، ولی سخن در این است که چرا مسیحیان فقط دم از محبت می‌زنند و هر گونه مجازات و تنبیه را از دین خود مبرا می‌‎کنند!؟ بنابراین: دین مسیحیت دینی نیست که فقط از محبت صحبت کرده باشد، بلکه درآن مجازات و تنبیهاتی هم وجود دارد، اما کشیشان مسیحی فقط از محبت دین خود می‌گویند!؟ و این یک دروغ بزرگ است!

پی نوشت:
مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 68، ص 382، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1403 ه.ق