پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب- از ادعاهای طریقت‌های صوفیه شیعه آن است که سران ایشان همگی شیعه بودند یا در حال تقیه به سر می‌بردند. اما به شهادت تاریخ «در این كه تشیع و تصوف از قرن هفتم به این سو، به مقدار زیادی به هم نزدیك شدند، تردیدی نیست.»(جعفریان رسول، صفویه در عرصه دین فرهنگ و سیاست، ج‌2، ص 515) ولی قبل از قرن هفتم شیعیان و صوفیه ارتباط خاصی با هم نداشتند.
خواجه عبدالله انصاری که از بزرگان صوفیه محسوب می‌شود، درباره سنی بودن اکثر سران صوفیه نقلی بیان شده که می‌گوید: «از 1200 صوفی که می‌شناخته، صوفی صاحب کرامت علوی فقط دو تن بوده‌اند. ابراهیم و حمزه علوی.»(جامی عبدالرحمن، نفحات الانس، ص 43) بنا بر مستندات ذکر شده، بیشتر سران صوفیه سنی مذهب بوده و از قرون هفتم به بعد کم‌کم برخی از ایشان تحت تاثیر حکومت‌های وقت شیعه شده‌اند، درنتیجه برخی از عقاید ایشان با عقاید شیعیان تفاوت دارد و عرفانی که ایشان مطرح می‌کنند همان عرفان اهل سنت است. به همین دلیل است که برخی از عقاید صوفیه با عقاید شیعه تعارض دارد.