پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ معمولا در هر رویداد صحیح مذهبی، جریان‌های انحرافی از سوی معاندان و دشمنان دین و مذهب شکل می‌گیرد که باعث سردر گمی و انحراف برخی افراد می‌شود. مبحث مهدویت که از دیرباز در بین جوامع مطرح بوده و آیین‌های دینی و غیردینی بر آن اعتقاد داشتند، از جانب سودجویان مورد تعرض قرار گرفته که عمدتاً به دو شکل بوده است:
اول آن‌که تا جایی که ممکن بود آن را انکار کرده و آن را واهی جلوه داده‌اند تا از این طریق اساس دین باوری در مردم و معتقدان، آن را به تمسخر بگیرند و به این وسیله آنان را از دین بری نمایند.
دوم آن‌که وقتی دیدند با اعتقادات مردمی و دلایل منطقی مدعیان وجود مهدویت تاب مقابله را ندارند، خود وارد این عرصه شدند و تا جایی پیش رفتند که ادعای رابطه مستقیم با مهدی موعود و منجی را نیز مطرح کردند.

مدعیان دروغین مهدویت در هر دورانی وجود داشتند و در زمان کنونی نیز وجود دارند. تعداد ایشان نیز بر حسب سطح فکری جامعه به تناسب، کم و زیاد بوده و هست. البته این مسئله از سوی اهل بیت (علیهم السلام) که به منبع وحی متصل هستند به روشنی و وضوح بیان گردیده که به «جریانات انحرافی پیش از ظهور» نامیده شدند. امام ششم شیعیان در این خصوص می‌فرمایند: غیبت قائم ما مورد انکار امت، واقع می‌گردد؛ یکی بدون آگاهی می‌گوید: امام اصلا متولد نشده، دیگری می‌گوید: به دنیا آمده و از دنیا رفته، دیگری اصل موضوع را منکر شده و می‌گوید: امام یازدهم اصلا اولاد نداشته است. دیگر به واسطه گفتارش ایجاد تفرقه می‌کند و از دوازده امام تجاوز نموده و آن‌ها را سیزده یا زیادتر می‌داند و دیگری خدا را عصیان ورزیده، می‌گوید: روح قائم در بدن شخص دیگری سخن می‌گوید.[1]

روایات دیگری از امامان شیعه حتی به خروج فردی از بصره دلالت دارد که اهل بیت از آن برائت جسته و وی را به‌عنوان دجال بصره معرفی کرده‌اند: «ای مردم! پس از من آرام باشید، ... هر کس از فرزندان من پیش از ظهور مهدی خروج کند، به غیر عمل من و به غیر رفتار من عمل و رفتار کرده و کشته خواهد شد. از دو دجال از فرزندان حضرت فاطمه (سلام الله علیها) برحذر باشید، چرا که از اولاد ایشان دو دجال به وجود می‌آید و دجالی هم از بصره خروج می‌کند که از نسل من نیست و او مقدمه همه دجال‌ها است.»[2]

امام صادق (علیه السلام) با پیش‌بینی‌های خود تیر خلاصی را بر ادعاهای احمد البصری زده است؛ آن‌جایی که از کلام ایشان نتیجه گرفته می‌شود که اساساً هیچ یاری کننده‌ای از بصره برای امام نخواهد بود. ایشان در روایتی خطاب به مردم کوفه فرمودند: «یاران ما از غیر شما (مردم کوفه) هستند، تنها 50 نفر از شما به یاری قائم می‌آیند و هیچ شهری وجود نخواهد داشت، مگر آن‌که تعدادی از مردمان آن‌جا از یاران امام خواهند بود، جز مردم بصره که هیچ‌یک از آنان به یاری امام نمی‌آیند.»[3]

در این‌جا می‌بینیم که امام نسبت به مسئله مهدویت حتی از نسل پیامبر هم افرادی را به‌عنوان منحرف در امر مهدویت معرفی می‌کند و به همگان هوشیاری می‌دهد که باید در امر مهدویت بسیار دقیق بوده و به حرف هر ادعا کننده‌ای ترتیب اثر ندهند. از این رو احمد البصری که دارای شناسنامه کاملاً معلوم و از اهالی بصره می‌باشد، جایی را در بین مومنان تیزبین نخواهد داشت.

پی‌نوشت:

[1]. شیخ طوسی، الغنیه، موسسه معارف الاسلامیه، قم المقدسه، ص167، ح129
[2]. سید بن طاووس، التشرف بالمنن فی تعریف الفتن (الملاحم و الفتن) ص248، ح362
[3]. قاضی النعمان، شرح الاخبار، نشر جماعه المدرسین قم، ص366، ح1238