پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله خط و مشی‌های دولت عربستان، حذف آثار اسلامی در مکه و مدینه است. هنوز هستند کسانی‌که در سال‌های نه چندان دور و مثلا در دهه‌های 50 و 60 که به خانه خدا برای انجام مناسک حج مشرف شده بودند، خبر از بسیاری آثار در اطراف مسجدالحرام و مسجد النبی می‌دادند، که از جمله آن می‌توان به کوچه‌ها و محله بنی‌هاشم و شعب ابی‌طالب اشاره کرد. اما متأسفانه در سال‌های بعد از آن، تمامی این نماها و یادگارهای دوران صدر اسلام را به بهانه‌های مختلف مانند بازگشایی راه‌ها وایجاد فضا برای زائرین از میان برداشتند.

گرچه با مدیریت و نقشه‌کشی صحیح و اصولی می‌شد بسیاری از این نماها را حفظ کرد (کما این‌که در جاهای دیگر حفظ آثار را در نقشه جامع قرار داده و بر اساس آن طرح و توسعه می‌دهند) اما بالاخره باز هم می‌توان تا حدودی این توجیه را پذیرفت، که مثلا برای سیل عظیم و میلیونی حج‌گزاران که در ایام حج به این‌جا می‌آیند، می‌بایست فضا به اندازه کافی وجود داشته باشد. اما نکته غیر قابل پذیرش که علامت دشمنی و عناد وهابیت را حتی با شخص پیامبر می‌رساند، این‌که پس از تخریب این اماکن، آن را تبدیل به جایی پست نمایند، که مردم برای تخلی به آن‌جا بروند!
شاهد مثال در تخریب آثار اسلامی یکی این‌که دولت عربستان خانه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را که خدیجه در آن سکونت داشت، با همان توجیهاتی که در بالا ذکر شد تخریب نمودند و با احداث توالت و دستشویی در آن مکان، علاوه بر این‌که آثار اسلامی را از بین بردند، خانه‌ای که آیات وحی در آن بر زمینیان نازل گشت را به محل کثافت تبدیل نمودند. در روزنامه ایندیپندت با برخی کارشناسان دولت عربستان انجام داده، آمده است: «خانه خدیجه، همسر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خراب شد تا جا برای ساخت سرویس بهداشتی عمومی (توالت) باز شود.»[1]
الرفاعی، عالم سنی مذهب کویت با حمله به علمای وهابی عربستان سعودی نوشته است: «شما به تخریب خانه ام المومنین خدیجه کبری، نخستین حبیبه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) رضایت دادید و هیچ عکس العملی از خود نشان ندادید؛ با این‌که آن مکان، محل نزول وحی بود و در برابر این جنایت، سکوت اختیار کرده و رضایت دادید که آن مکان مقدس به دستشویی و توالت مبدّل شود؛ چرا که از خدا نمی‌ترسید و از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) حیا نمی‌کنید.[2]
یکی از علمای اهل‌سنت ایران مشهور به مولوی عبدالرحمن سربازی هم در نوشته خود به این مطلب اشاره دارد: «خانه حضرت خدیجه کبری (رحمة الله علیها) که تا به حال برایم  مجهول است، با وجود تفحص و تلاش به آن راه نیافتم، سال‌ها قبل، یک محل منهدم شده‌ای را نشان می‌دادند که در این حدود است ولی از سال 1368شمسی کلیه آن منطقه تخریب و در قسمتی از آن برای نمازخانه، جزء توسعه بدون سقف حرم آماده شده و در قسمتی دیگر توالت و دستشویی ساخته شده و والله اعلم که بیت سیده خدیجه (رحمة الله علیها) در کدام‌یک از این دو نقطه قرار گرفته است. انا لله و انا الیه راجعون.»[3]
بنابراین عمل وهابیت در خصوص این موضوع از دو حال خارج نیست: اول این‌که ایشان بدون اهمیت دادن به ابناء متبرکه (نزول وحی) اقدام به تخریب کردند و دوم این‌که به‌خاطر عناد و دشمنی با رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) آن مکان را تبدیل به دستشویی کردند، و این اهانتی است آشکار.

پی‌نوشت:

[1]. سید مجتبی عصیری، پیامبر وهابیت، ص78
[2]. الرفاعی، نصیحه لاخواننا علماء نجد، تحقیق: محمد سعید رمضان البوطی، الناشر: دار أقرا، ص59. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. عبد الرحمن سربازی، اعتدال در مسلک دیوبند، به کوشش محمد سلیم، چاپ ایران، ص ۷۰. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.