پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ در سفر پيدايش از تورات جريان خلقت انسان‌ها آمده است، دریکی از آيات آن گفته‌شده است كه انسان شبيه خداوند آفریده‌شده است و اين به‌عنوان يكی از اعتقادات مسيحيان شمرده می‌شود: «پس خدا آدم را به‌صورت خود آفرید. او را به‌صورت خدا آفرید.»[1] يكی از نويسندگان مسیحی بر اساس اين آيه می‌گوید: «احترام به انسان‌ها نبايد به دليل ویژگی‌های او باشد، فقط به اين دليل كه انسان تصويری از خداوند است، حق احترام دارد و بی‌احترامی به انسان به معنای بی‌احترامی به خداوند است.»[2] او در ادامه چنين گفته است: «اسلام و كمونيسم هیچ‌کدام نمی‌گویند كه انسان به خداوند شباهت دارد به همين علت هيچ مبنايی ندارند كه بخواهند بر اساس آن حق آزادی برای انسان قائل شوند، درنتیجه حق آزادی در اسلام و كمونيسم همواره پایمال‌شده است.»[3]
اين گفتار و ادعای مسيحيان از همان ابتدا دارای اشكالات و اشتباهات زيادی است كه به چند مورد آن اشاره می‌شود:
1. گفته‌اند: «چون انسان تصوير خداست بايد محترم باشد و نبايد ويژگی انسان‌ها علت احترام باشد.» نتيجه اين سخن اين است كه ما بايد همان اندازه كه به حضرت عيسی (عليه‌السلام) احترام می‌گذاریم همان اندازه هم به يك ظالم و قاتل احترام بگذاريم! چون همه آن‌ها صورت الهی دارند!
2. گفته‌شده است كه حق احترام برای انسان در قانون اسلام وجود ندارد، درحالی‌که آيات و روايات فراوانی دراین‌باره وجود دارد كه نگارنده اين ادعای باطل، حتی زحمت مطالعه آن‌ها را هم به خود نداده است! قرآن كريم فرموده است: «وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَني‏ آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى‏ كَثيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضيلاً [اسراء/ 70]؛ ما آدمی‌زادگان را گرامى داشتيم و آن‌ها را در خشكى و دريا، (بر مرکب‌های راهوار) حمل كرديم و از انواع روزی‌های پاكيزه به آنان روزى داديم و آن‌ها را بر بسيارى از موجوداتى كه خلق كرده‌‏ايم، برترى بخشيديم.»‏ در اين آيه و آيات مشابه ديگر، احترام حقيقی برای مقام انسان قائل شده است كه در اديان ديگر هيچ اشاره‌ای به آن نشده است، مقام خلیفة الهی انسان همان احترام حقيقی است كه تنها دين مبين اسلام به آن توجه كرده است. روايات فراوانی هم به‌حق احترام انسان اشاره‌کرده‌اند و احترام انسان‌های مؤمن را واجب دانسته‌اند، پيامبر اكرم (صلی‌ الله عليه و آله) فرمودند: «به خدا سوگند كه عظمت مؤمن‏ از كعبه‏ بيشتر است، زيرا خداوند از كعبه یک‌چیز را محترم دانسته است و حال‌آنکه از مؤمن سه چيز حرام و محترم دانسته: مال او، خونش و اينكه نسبت به او گمان بد برده شود.»[4] اسلام حتی گمان بد به ديگران را هم حرام می‌داند و اين نهايت ادای حق مؤمنین در اسلام است.

پی‌نوشت‌:

[1]. ترجمه قديم، پیدایش 1: 27.
[2]. در سايه صليب، گلم اِن پرم، ترجمه عيسی ديباج، انتشارات ايلام، 2007، ص 18.
[3]. همان، ص 19.
[4]. روضة الواعظين، نيشابورى، ترجمه دامغانى،‏نشر نى، تهران، 1366 ش، ص 474‏.