پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ مدتی پيش در يكی از شبكه‌های اسلام‌ستيز، شُبهه‌ای مطرح شده بود و عده‌ای پيرامون آن جنجال بسيار به پا كرده بودند. متن شبهه چنين بود:

پيامبر اسلام: نگاه کردن به آلت تناسلی زن باعث کوری می‌شود! النَّظَرُ إِلَى فُرُوجِ النِّسَاءِ يُورِثُ الْعَمَى‏، منبع:‌ كتاب «من لا يحضره الفقيه»! این کتاب یکی از کتب اربعه و از معتبرترین کتب شیعه بوده و در شش جلد تألیف شده است. این اثر از زمان نگارش مورد توجه و استقبال علمای شیعه قرار گرفته است. به باور شیعه این سلسله از کتب، راهنمای بشر به سوی سعادت می‌باشد.

پاسخ:

- بنا بر آنچه دانشمندان در حيطه مطالعات آكادميك بيان كرده اند، انسانِ ما قبل تاريخ، همانند حيوانات وحشی برهنه بود، ليكن رفته رفته با گذر زمان و رشد عقلانی و پيشرفت هويتیِ بشر، «پوشش» نيز به وجود انسان افزوده شد. چنان كه امروزه می‌بينيم در جهان، انسان باشخصيتی كه ذهن نرمالی داشته باشد، از به نمايش گذاشتنِ بی‌دليلِ آلت تناسلی خود و همچنين از مشاهده و جستجو در بدن ديگران پرهيز ميكنند (مگر اينكه هدفی معقول همچون درمانِ بيماری داشته باشد).

- در مكتب اسلام (كه دير يا زود مطلقاً در قلبِ پيروان حق و بر سر پيروان باطل وارد خواهد شد)، مشاهده و همچنين در معرض ديد قرار دادنِ آلت تناسلی ممنوع است. انسان موظف است كه شرم‌گاه (آلت تناسلی و اعضای حساس بدنِ) خود را بپوشاند (جز همسر برای همسر...). و اين امری عقلانی است. دانش روز بشری نيز تخلف از اين قانون را نوعی اختلال به شمار می‌آورد. اين اختلال، «عورت‌نمايی» يا «خودنمايشگری» (در اصطلاح علمی: Exhibitionism) ناميده می‌شود.[1] همچنين اختلال «تماشاگری جنسی» (در اصطلاح علمی voyeurism) نيز مورد توجه و مطالعاتِ پژوهشگران قرار دارد، كه شخص تلاش ميكند با نگاه كردن به اعضای جنسی و تناسلیِ بيگانگان لذت ببرد.[2] به هر روی، بسيار جای تعجب است كه اسلام‌ستيزان، از پذيرش حقيقت و سر فرود آوردن در برابر اين تعليم اخلاقی، گريزان اند. عجيب‌تر اينكه وقيحانه مدعی اخلاق و انسانيت هم هستند!

- بنا بر تعاليم اسلام، گناه به طور كلّی، باعث كور شدنِ انسان می‌شود! درست خوانديد! ليكن اگر كسی بخواهد دقيق و منطقی به اين آموزه اسلامی نگاه كند، بايد تعصب و يكسونِگَری را كنار بگذارد. منظور از كور شدنِ چشم، يعنی كور شدنِ چشمِ دل! يعنی گناه، باعث سقوط انسان می‌شود. انسان از ديدن حق ناتوان می‌شود. اين منطق قرآن است كه می‌خوانيم: «لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَّا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا يَسْمَعُونَ بِهَا ۚ أُولَـٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ۚ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ.[اَعراف/179] آنان دل‌هايى دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمى‌كنند، و چشمانى دارند كه با آنها نمى‌بينند، و گوش‌هايى دارند كه با آن‌ها نمى‌شنوند. آنان همانند چهارپايان بلكه گمراه‌ترند...» روشن است كه منظور از «كور» كسی نيست كه چشم سرش نمی‌بيند؛ بلكه منظور كسی است كه چشم دلش بی‌فروغ شده و در نتيجه، حق را نمی‌بيند. همچنين در قرآن آمده است: «أَفَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمى‏ إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ. [رعد/19] پس آيا كسى كه مى‏‌داند آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو فرو فرستاده شده، حق است، همانند كسى است كه نابيناست؟ جز اين نيست كه تنها صاحبان خرد متذكر مى‏‌شوند.» در اين آيه نيز واژه «أَعْمى‏» به معنى «نابينا» در مقابلِ انسانِ حقيقت‌بين قرار گرفته است، يعنى منظور از «كور» كسى است كه حقيقت را نمى‌بيند، يعنى كسى كه چشم دِلَش كور است. همين گفتار در حديث منسوب به امام صادق (عليه السلام) بيان شده است، كه گنهكاران، كور خواهند شد. اما منظور از كور چيست؟ «وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى‏ قَالَ يَعْنِي أَعْمَى الْبَصَرِ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى الْقَلْبِ فِي الدُّنْيَا عَنْ وَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ.[3] خداوند (گنهكارانى كه در مقابل حق، لجبازى مى‌كنند) را در روز قيامت، كور محشور خواهد كرد. يعنى توان ديدن نخواهند داشت، اما در دنيا نيز خدا، قلبِ آنان را كور مى‌كند، يعنى (براى مثال) توان درك ولايت مولا على (ع) را نخواهند داشت.»

- اگر اسلام‌ستيزان (كه حقيقتاً بسياری از آنان، چشم دلشان كور است) واقعاً با سخن پيامبر مشكل دارند، مى‌توانند از لجِ اسلام (!) در طول شبانه روز به شرم‌گاه‌هاى همديگر نگاه كنند! و هرگاه از لجبازی و مخالفت با حكم خدا، سير شدند، آنگاه لباس خود را پوشيده و به دنبال زندگی خود بروند. هر چند بعيد ميدانم كه اين جماعت كينه‌توز و بى‌خرد، زندگی انسانی و سالمى داشته باشند. به هر روى، روشن است كه سخن پيامبر، عاقلانه و منطقى است و در مقابل، اشكال‌تراشی‌ها و بهانه‌های بنی‌اسرائيلیِ اين جماعت مزدور، نابخردانه و احمقانه است. رفتارهاى ابلهانه آنان ما را به ياد سخن شاعر می‌اندازد كه فرمود: «این نفس بد اندیش به فرمان شدنی نیست... این کافر بد کیش مسلمان شدنـی نیست».

پى‌نوشت:

[1]. برای مطالعه پيرامونِ اين نوع اختلال، بنگريد به:
Baunach, Dawn Michelle. "Exhibitionism" in Sex and Society, Tarrytown, New York: Marshall Cavendish, 2010, p.220.
 American Psychiatric Association, ed. (2013). "Exhibitionistic Disorder, 302.4 (F65.2)". Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition. American Psychiatric Publishing. pp. 689–691.
[2]. بنگريد به: BehaveNet Clinical Capsule: Voyeurism. و همچنين بنگريد به: PMID (PubMed), Voyeurism: a review of literature, Smith RS, PMID: 795401. همچنين بنگريد به: "The DSM Diagnostic Criteria for Exhibitionism, Voyeurism, and Frotteurism", Niklas Langstrom.
[3]. ابوجعفر محمد بن يعقوب كلينى رازى، الكافى، تهران: دار الكتب الإسلامية، 1365، ج 1، ص 435.