پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله اعتقادات باطل و بی‌مبنایی که وهابیان به آن التزام دارند و سال‌هاست بر این عقیده‌ی خود اصرار می‌کنند، بدعت و شرک دانستن توسل به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)[1] خصوصاً بعد از وفات ایشان است.[2] ایشان به این مساله اکتفا نکرده و هر کس که خلاف این نظر، حکم کند را بدعت‌گذار و یا مشرک می‌خوانند. از همه جالب‌تر این‌که نظر خود را، مطابق نظر اهل سنت دانسته و می‌گویند: بر این مساله اجماع داریم.
اما این را می‌توان دروغ بزرگی از جانب وهابیت نامید، چرا که کتب اهل سنت، در تمامی مذاهب چهارگانه، حتی مذهب حنبلی که مذهب اولیه‌ی خود وهابی‌هاست، مملو از مطالبی است که حاکی از جواز این‌گونه توسل است.
یک نمونه از این نظرات را می‌توان در کتاب موسوعه‌ی فقهیه‌ای یافت، که توسط وزارت اوقاف و شؤون اسلامی کویت به‌چاپ رسیده است. در این کتاب، مطالبی آمده که به‌وضوح این اتهام و دروغ وهابی‌ها را برملا می‌سازد. ایشان در این کتاب می‌نویسند، اکثریت فقهاء (اعم از مالکی‌ها، شافعی‌ها، فقهای حنفی متاخر و حنبلی‌ها) به این مسأله قائلند که توسل به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) جایز است، چه در حال حیات و چه بعد از وفات ایشان.[3]
اکنون سؤال ما از وهابیان این است که تا کی و تا چه میزان، ایشان حاضرند به اسم دین، توهماتی را ترویج کنند، که هیچ‌کس جز خود ایشان، به آن قائل نیست و برای توجیه افکار باطل خود به دروغ، دیگران را همراه خود معرفی کنند؟ آن هم زمانی که در عصر ارتباطات، مخفی کردن حقیقت تقریباً امری غیر ممکن است.

پی‌نوشت:

[1]. آیا توسل به مرده شرک می باشد؟
[2]. توسّل به حضرت بعد از رحلت.
[3]. موسوعه الفقیه الکویتیه، وزارت اوقاف و شوون اسلامی، دارالسلال، کویت، 1427 ق، ج14، ص 156.