پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابیون در صدد هستند که مخالفین خود را با تهمت از عرصه جهان اسلام خارج کنند و با به تصویر کشیدن چهره غیر اسلامی از ایشان، آنها را در مقابل تفکرات اسلامی قرار دهند. متاسفانه محمد بن عبدالوهاب به عنوان رئیس وهابیت، گام بلندی در این زمینه برداشته است و با تهمت‌های فراوان، شیعه را آماج حملات خود قرار داده است.
یکی از تهمت‌هایی که رئیس وهابیت به شیعیان نسبت می‌دهد، اجماعی بودن مساله فرزند نداشتن امام حسن مجتبی(علیه‌السلام) است. وی در این‌باره می‌گوید: «از گفتارهای شیعیان این است که حسن بدون فرزند بود و نسلش منقرض شده است. این قول در بین ایشان شایع است. آنها، دشمنان اهل‌بیت(علیهم‌السلام) هستند که رسول‌خدا و فاطمه را با انکار اینکه مهدی از نسل حسن است، آزار و اذیت می‌کنند».[1] در پاسخ این کلام باید گفت که شیعیان معتقد به انقطاع نسل امام حسن(علیه‌السلام) نیستند. شیخ مفید در کتاب "الارشاد" بابی را به نام "ذکر ولد الحسن بن علی علیهما السلام و عددهم و اسمائهم و طرف من اخبارهم" اختصاص داده است و در آنجا به پانزده نفر از فرزندان حضرت امام حسن(علیه‌السلام) اشاره می‌کند.[2] علاوه بر شیخ مفید، "طبرسی" نیز تعداد شانزده فرزند امام حسن(علیه‌السلام) برمی‌شمرد.[3]
نکته‌ای که باید در اینجا تذکر داد این است که در بینش شیعی مساله امامت یک مقوله انتصابی است و نه انتخابی؛ در توضیح باید گفت که امامت به دست خداوند است و مصداق و شخص امام به امر خداوند تعیین می‌شود نه این‌که مردم در تعیین امام نقشی داشته باشند. محمد بن عبدالوهاب از این مطلب غافل شده است که شیعیان، در امر امامت تابع نص هستند و به دست خود ایشان نیست که بگویند مثلا امام مهدی(علیه‌السلام) از نسل امام حسین(علیه‌السلام) است. به همین مرحوم کلینی در کتاب "کافی" بابی را تحت عنوان "درآمدی بر این‌که امامت پیمانی از سوی خداوند است" گشوده است.[4]
محمد بن عبدالوهاب در کلام خود، شیعیان را به این جهت که امام مهدی(علیه‌السلام) را از نسل امام حسن(علیه‌السلام) نمی‌دانند به فراهم کردن موجبات غضب پیامبر و اهل‌بیت متهم می‌کند و این در حالی است که اهل‌سنت نیز امام مهدی(علیه‌السلام) را از نسل امام حسین(علیه‌السلام) می‌دانند. به عنوان مثال نعیم بن حماد در کتاب الفتن به نقل از عبدالله بن عمرو می‌گوید: «از سمت مشرق مردی از فرزندان حسین(علیه‌السلام) خارج می‌شود». مقدسی همین روایت را در کتاب خوب نقل کرده است و آن را به ابونعیم اصفهانی و نعیم بن حماد نسبت می‌دهد.[5] ابن‌تیمیه نیز در روایات رسیده در مورد امام مهدی(علیه‌السلام) به روایتی توجه می‌دهد که در این روایت به بودن امام مهدی(علیه‌السلام) در فرزندان امام حسین(علیه‌السلام) اشاره می‌کند.[6]
کلمات بالا نشان از این دارد که بیان محمد بن عبدالوهاب، خالی از هر نقطه نظر علمی است و فقط تهمتی بیش به شیعیان نمی‌باشد.[7]

پی‌نوشت‌:
[1]. محمد بن عبدالوهاب، رساله فی الرد علی الرافضه، محقق: ناصر بن سعد الرشید، مکه، مرکز البحث العلمی و احیاء التراث الاسلامی، چاپ دوم، 1400؛ ص78-79.
[2]. شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تحقیق: موسسه آل‌البیت(علیهم‌السلام) لتحقیق التراث، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413؛ ج2، ص20.
[3]. فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، قم، موسسه آل البیت(علیهم‌السلام) لاحیاء التراث، چاپ اول، بی‌تا؛ ص416.
[4]. کلینی، محمد، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1407؛ ج1، ص279.
[5]. مقدسی، یوسف، عقد الدرر فی اخبار المنتظر و هو المهدی(علیه‌السلام)، اردن، مکتبه المنار، چاپ دوم، 1410؛ ص195 و ص284.
[6]. بعلی، بدرالدین، مختصر الفتاوی المصریه لابن تیمیه، تحقیق: محمد حامد الفقی، سعودی، دار ابن‌القیم، چاپ دوم، بی‌تا؛ ج1، ص250.
[7]. نقد برخی افترائات محمد بن عبدالوهاب به شیعه، قم، موسسه دار الاعلام لمدرسه اهل‌البیت، مجله سراج منیر، ج17، ص137.