پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مرجع عالی‌قدر، حضرت آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی خطاب به همه شیعیان می‌فرمایند: «و اما در مورد اهانت به مسیح، فتوای من و هر فقیهی این است که اگر کسی به عیسی بن مریم اهانت بکند مرتد است؛ یعنی به‌مجرد اهانت قتلش واجب است و زنش بر او حرام است و مالش به ورثه‌اش منتقل می‌شود.» بااین‌حال باکمال تعجب در انجیل درباره حضرت عیسی (علیه‌السلام) داستانی می‌بینیم که با شأن این بزرگوار هیچ‌گونه تناسبی ندارد و ازنظر مسلمانان این طرز بیان نوعی اهانت به ساحت مقدس ایشان است: «و در روز سوم در قانای جلیل عروسی بود و مادر عیسی در آنجا بود؛ و عیسی و شاگردانش را نیز به عروسی دعوت کردند؛ و چون شراب تمام شد مادر عیسی بدو گفت: شراب ندارند. عیسی به وی گفت: ای زن مرا با تو چه‌کار است؟ ساعت من هنوز نرسیده است. مادرش به نوکران گفت: هرچه به شما گوید بکنید؛ و در آنجا شش قدح سنگی برحسب تطهیر یهود نهاده بودند که هریک گنجایش دو یا سه کیل داشت. عیسی بدیشان گفت: قدح‌ها را از آب پرکنید؛ و آن‌ها را لبریز کردند. پس بدیشان گفت: الآن بردارید و به نزد رئیس مجلس ببرید. پس بردند و چون رئیس مجلس آن آب را که شراب گردیده بود بچشید و ندانست که از کجا است»[1]، چنین تصوری درباره این شخصیت الهی غیرممکن می‌نماید، چرا که شراب و دیگر مست‌کننده‌ها، نه‌تنها در دین اسلام است بلکه در تمام ادیان ابراهیمی نیز حرام شمرده می‌شود، به‌عنوان‌مثال در کتاب مقدس دربارۀ حرمت شراب چنین مده است: «و یَهُوَه موسی را خطاب کرده گفت: بنی‌اسرائیل را خطاب کرده به ایشان بگو: چون مرد یا زن نذر خاص یعنی نذر نذیره بکند و خود را برای یَهُوَه تخصیص نماید، آنگاه از شراب و مسکرات بپرهیزد و سرکه شراب و سرکه مسکرات را ننوشد و هیچ عصیر انگور ننوشد» [2]. در جای دیگر نظیر همین خطاب را دارد: «و شخصی از صُرعه از قبیله دان مانوح نام بود و زنش نازاد بوده نمی‌زایید؛ و فرشته یَهُوَه به آن زن ظاهرشده او را گفت: اینک تو حال نازاد هستی و نزاییده‌ای لیکن حامله شده پسری خواهی زایید؛ و الآن با حذر باش و هیچ شراب و مسکری منوش و هیچ‌چیز نجس مخور» [3].
بهتر آن است که شخصیت شناسی عیسی (علیه‌السلام) را در قرآن کریم جستجو نماییم که کاملاً به عقل نزدیک‌تر است: «إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسیحُ عیسَی ابْنُ مَرْیَمَ وَجیهاً فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبینَ [آل‌عمران/45]؛ (به یاد آورید) هنگامی را که فرشتگان گفتند: ای مریم! خداوند تو را به کلمه‌ای [وجود باعظمتی] از طرف خودش بشارت می‌دهد که نامش مسیح، عیسی پسر مریم است درحالی‌که در این جهان و جهان دیگر، صاحب شخصیت خواهد بود و از مقرّبان الهی است».

پی‌نوشت:

[1]. یوحنا 2: 1 – 9.
[2]. اعداد 6: 1 – 3.
[3]. داوران 13: 2 – 4