در تأیید این مطلب و راستگویی حضرت زهرا (سلام الله علیها) و اختصاص لقب صدیّقه به ایشان توسط پیامبر اکرم، روایت نبوی است که محب طبری در ریاض النضرة نقل کرده است که پیامبر به امیرالمؤمنین فرمود: «سه ویژگی در تو است که کسی غیر تو ندارد، حتی من. یکی از آن ویژگی‌ها، همسر تو است که صدیّقه می‌باشد، و کسی مانند آن را ندارد...».[3] بنابراین صدیّقه یکی از القابی است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به حضرت زهرا (سلام الله علیها) داده است.
شاهد نخواستن ابوبکر از جابر بن عبدالله؛ در روایتی در کتاب شهادات صحیح بخاری از جابر بن عبدالله نقل شده است که زمانی که پیامبر وفات نمود، از طرف علاء بن حضرمی (عامل بحرین) مالی به ابوبکر رسید. ابوبکر گفت: «اگر کسی را بر پیامبر طلبی باشد یا از طرف پیامبر به او وعده‌ای داده شده است، پیش ما بیاید». جابر گفت: «رسول خدا به من وعده کرده است که از آن سهم به من چیزی بدهد. جابر سه مرتبه دست‌های خود را باز کرد و گفت: «ابوبکر هزار و پانصد درهم به من داد».[4]
سؤالی که پیش می‌آید این است که با وجود این که فدک در نزد حضرت زهرا (سلام الله علیها) بود، و هدیه پیامبر در زمان حیاتشان بود، وقتی ادعای تملک آن را نمود، چرا ابوبکر از حضرت زهرا تقاضای شاهد نمود، و هر کدام از شاهدان را رد نمود، تا این که آخر شاهدان را در حد نصاب ندانست و تقاضای حضرت زهرا (سلام الله علیها)، را نپذیرفت؛ آیا مقام جابر از حضرت زهرا (سلام الله علیها)، بالاتر بود که از او شاهد نخواست، ویا این که نمی‌شد مانند رسول خدا در قضیه ذوالشهادتین، که پیامبر اکرم شهادت یک مرد را، به منزله دو شاهد قرار داد، شاهد حضرت زهرا (سلام الله علیها) که صدیقه است، مورد پذیرش قرار می‌گرفت؟ آیا عایشه در آن قضیه نمی‌توانست به پدرش یادآوری نماید، که راستگوتر از فاطمه کسی نیست، مگر پیامبر اکرم؟ و آیا سیده نساء دو عالم، صدیّقه و پاره تن رسول خدا در امور بی‌ارزش دنیوی دروغ می‌گوید، که به این صورت باید قولش مورد قبول واقع نگردد؟

پی‌نوشت:

[1]. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری: ج3، ص161.
الاستیعاب، ابن عبدالبر، بیروت: دارالجیل، 1412ق، ج4، ص1896.
سیر اعلام النبلاء، ذهبی، بیروت: مؤسسة الرسالة، 1413ق، ج2، ص131.
سبل الهدی و الرشاد، صالحی شامی: ج11، ص47.
[2]. مسند ابی یعلی، ابویعلی، دارالمأمون للتراث، 1408ق، ج4، ص65، ح4700.
المعجم الاوسط، طبرانی، دارالحرمين للطباعة والنشر والتوزيع، 1415ق، ج3، ص137.
حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، ابونعیم اصفهانی، قاهره: السعادة، 1394ق، ج2، ص42.
ذخاير العقبى، احمد بن عبدالله طبری، قاهره: مكتبة القدسي، 1356ق، ص44.
مجمع الزوائد، هیثمی، بیروت: دار الكتب العلمية، 1408ق، ج9، ص201.
سبل الهدي والرشاد في سيرة خير العباد، محمد بن يوسف الصالحي الشامي، بیروت: دار الكتب العلمية، 1414ق، ج11، ص47.
[3]. الرياض النضرة فی مناقب العشرة، ابوجعفر (محب طبری)، بیروت: دار الكتب العلمية، ج3، ص173.
نظم درر السمطین، محمد زرندی حنفی، 1377ق، ص113.
[4]. صحیح بخاری، بخاری، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، 1401ق، ج3، ص163، باب شهادات.