پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_اگر به کتاب منهاج السنه ابن تیمیه نگاهی شود، قسمت اعظمی از این کتاب حاوی تهمت‌‌هایی به شیعه است. ابن تیمیه در این کتاب تمام تلاشش این بوده که شیعیان را با چهره‌ای مخدوش به دنیا معرفی کند و لذا در این کتاب از هیچ تهمتی بر علیه شیعه کوتاهی نکرده است. در این پست قصد داریم به بررسی یکی از تهمت‌هایی که علیه شیعه در این کتاب زده شده است بپردازیم.

ابن تیمیه می‌نويسد: «شيعه» از عدد «ده» به كلى بيزار است!  هرگز اين كلمه را بر زبان جارى نمی‌‏كند، حتى عمارتى كه ده ستون داشته باشد نمی‌سازد و اگر مجبور گردد اين عدد را تلفظ كند می‌گويد: «1+ 9». چرا، زيرا از عشره‏ مبشره‏ (آن ده نفرى كه می‌گویند، پيغمبر صلى الله عليه و آله وعده بهشت به آنها داده است یعنی از ابوبکر، عمر، على، عثمان، طلحه، زبیر، سعد بن ابی‌وقّاص، عبدالرحمن بن عوف، سعید بن زید بن عمرو بن نفیل، و عبدالله بن مسعود) به استثناى على بن ابى‏طالب عليه السلام بيزار مى‏‌باشند! [1]

در نقد این گفتار به نکات زیر باید توجه داشت

نکته اول : مایه تاسف است که ابن تیمیه که لقب شیخ الاسلام به خود گرفته بود، بدون علم و تحقیق این تهمتها را به شیعه بزند، کجای مذهب شیعه است که از عدد 10 نفرت دارند؟
در قرآن درباره عدده 10 می‌خوانیم که: لا يُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ في‏ أَيْمانِكُمْ وَ لكِنْ يُؤاخِذُكُمْ بِما عَقَّدْتُمُ الْأَيْمانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساكين. [مائده آیه 89]؛ خدا شما را به خاطر سوگندهاى لغو و بیهدفتان مجازات نمى‏‌كند، ولى به سبب [شكستنِ‏] سوگندهايى كه به طور جدّى و با قصد و اراده خورده‌اید، مؤاخذه مى‌كند؛ پس كفّاره [شكستن‏] اين‏گونه سوگندها، طعام دادن به ده نفر مسكين‏ است. حال انصافا کدام یک از شیعیان در ترجمه این آیه می گویند : کفاره سوگند 1+9 می‌شود؟
یا مثلا در برخی روایات می‌خوانیم که: امام صادق عليه السّلام فرمود: مكارم ده چيز است‏...[2]، هیچ یک از شیعیان در ترجمه این حدیث نمی‌گویند مکارم 1+9 چیز است.

نکته دوم: اما اصل حدیث عشره مبشره دارای اشکالاتی است
الف : اشکال از لحاظ سندی: اصل این حدیث به صورت زیر روایت شده است: حَدَّثَنَا  قُتَيْبَةُ ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ حُمَيْدٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: أَبُوبَكْرٍ فِي الْجَنَّةِ وَ عُمَرُ فِي الْجَنَّةِ وَ عُثْمَانُ فِي الْجَنَّةِ وَ عَلِيٌّ فِي الْجَنَّةِ وَ طَلْحَةُ فِي الْجَنَّةِ وَ الزُّبَيْرُ فِي الْجَنَّةِ وَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ فِي الْجَنَّةِ وَ سَعْدٌ فِي الْجَنَّةِ وَ سَعِيدٌ فِي الْجَنَّةِ وَ أَبُو عُبَيْدَةَ بْنُ الْجَرَّاحِ فِي الْجَنَّةِ.
ابن حجر  عسقلانی درباره عبد العزیز بن محمد ( راوی این حدیث)، می‌گوید: او فردی خطا کار بوده است. [3]

ب : اشکال از لحاظ عقلی: چطور ممکن است طلحه و زبیر که با امیر المومنین جنگ کردند و در این جنگ باعث قتل و کشتار هزاران نفر شدند اهل بهشت باشند؟
به تعبیر دیگر، چطور می‌شود طلحه و زبیر اهل بهشت باشند در حالی که با امام علی جنگیدند و می‌دانیم که بر اساس روایات نبوی که حتی در کتب اهل سنت هم بیان شده‌اند، بغض امیر المومنین علیه السلام و جنگ با آن حضرت در جکم جنگ با پیامبر اکرم می‌باشد؟
پیامبر اکرم می فرماید: یا علی حربک،حربی؛ ای علی جنگ با تو جنگ با من است.[4]

آیا طلحه و زبیر نمی‌دانستند که پیامبر فرموده است، ای علی جنگ با تو جنگ با من است؟
آیا نمی‌دانستند که جنگ با پیامبر اکرم مساوی با جنگ خداست؟
حال از آنجا که همواره یک طرف نبرد،حق بوده و طرف دیگر باطل است، چگونه ممکن است که پیامبر اکرم به هر دو طرفی که با هم جنگیده‌اند، وعده بهشت داده باشند؟
هم به امیر المومنین و هم به طلحه و زبیر؟
آری اگر به احادیث نبوی رجوع نماییم، حق را خواهیم شناخت، آنجا که حضرت در شان امیر المومنین می‌فرمایند: علی مع الحق و الحق مع علی ...
پس حدیث عشره مبشره از اساس باطل و جعلی می‌باشد.

پی نوشت ها :

[1] منهاج السنة 1/ 38
[2] أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 92
[3] تقریب التهذیب ج 1 ص 358
[4] شواهد التنزیل - الحاکم الحسکانی - ج 1 - پاورقى ص 416 و....