پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در هشتم شوال سال 1344، یعنی حدود 100 سال پیش، وهابی‌ها حرم بقیع را تخریب کردند که واکنش مردم و علمای زیادی را در پی داشت؛ تلاش‌های دولت ایران و افغانستان، و علمای نجف، قم، هند و پاکستان برای بازسازی بقعه‌ها بر فراز قبور بقیع، به نتیجه نرسید.

دولت ایران، یک روز عزای عمومی اعلام کرد و در پی آن، به رسمیت شناختن کشور تازه تأسیس سعودی، سه سال به تعویق افتاد.

حرم بقیع پس از تخریب، به زمینی مسطح تبدیل شد، اما محل دقیق قبور چهار امام شیعه، هم‌چنان قابل تشخیص است. در زمان حکومت ملک فَهد، دیوار قبرستان بقیع، بازسازی شد و مسیرهای درون حرم بقیع، برای رفت و آمد زائران، سنگفرش شد.

علمای شیعه، علاوه بر اعتراض به تخریب بقیع، در نقد مبانی وهابی‌ها و تخریب اماکن مقدس، چند کتاب تألیف کردند؛ ازجمله این کتاب‌ها «کَشفُ الإرتیاب»، نوشته سید محسن امین و «دَعوة الهُدی»، نوشته علامه محمدجواد بَلاغی است.