نقطه مشترک همه فرقه های انحرافی دوری از عقل است. در فرقه ها به مریدان اجازه سوال و فکر کردن داده نمی شود و اینطور به مرید القاء می کنند که هر آنچه پیر و مرشد می گوید درست است و اجازه فکر کردن به آنها نمی دهند. درحالی که در دین اسلام تعقل و تفکر جایگاه ویژه ای داشته و به شخص گفته می شود اول تفکر کن بعد ایمان بیاور ولی فرقه های انحرافی فقط می گویند که مرید باید ایمان داشته باشد.