پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابی‌ها می‌گویند هرگونه توسل به غیر خدا، مثل توسل به پیامبر و اهل‌بیت علیهم‌السلام و زیارت قبور آنان و شفاعت خواستن از آنها، عبادت غیر خداست و شرک محسوب می‌شود.

وهابی‌ها با تشبیه این گروه از مسلمان‌ها با مشرکین صدر اسلام می‌گویند: مشرکان صدر اسلام، شرکشان عملی بود، نه شرک اعتقادی. آن‌ها به خدا اعتقاد داشتند؛ پس شرک مشرکینِ به ظاهر مسلمانِ فعلی، بدتر از شرک مشرکین زمان پیامبر است و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به همین خاطر با مشرکین می‌جنگیدند.

در جواب باید گفت: بسیاری از درگیری‌های مشرکان مکه با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و مؤمنین، بر سر مسئله ربوبیت خدا بود و مشرکان از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌خواستند تا بت‌های آنها را به عنوان رب بپذیرد. مشرکان، پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را از آسیب رسیدن توسط بت‌ها می‌ترساندند، که معلوم می‌شود مشرکان باور به قدرت و ربوبیت بت‌ها داشتند.

مشرکان به خاطر اعتقاد مؤمنان به توحید ربوبی بود که آنها را از مکه اخراج کردند و این امر نشان می‌دهد خود مشرکان، چنین توحیدی نداشتند. پس مشرکان زمان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، در ربوبیت خدا شرک می‌ورزیدند و ادعای وهابی‌ها که می‌گویند آنها توحید ربوبی داشتند و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله برای رساندن آنان به توحید در عبادت با آنها می‌جنگید، درست نیست.