پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مالک بن عیاض صحابی می‌گوید: مردی کنار قبر پیامبر، با ناله می‌گفت: «امت تو نابود شدند؛ از خدا، باران رحمت طلب کن». به خواب رفت؛ پیامبر به خوابش آمد و گفت: «برو پیش عُمَر و سلام مرا به او برسان و به او خبر بده که باران رحمت نازل می‌شود و به او بگو که زیرک باش». آن مرد نزد عُمَر آمد و خوابش را تعریف کرد؛ عُمَر بسیار گریه کرد و گفت: هر خدمتی از دستم بر بیاید، برای مسلمان‌ها می‌کنم.

ابن‌تیمیه، مضمون اين روايت را نقل می‌کند و می‌نویسد: «اين عمل، شرك نیست؛ حتی برای بسياری از كسانی که مقامشان از پيامبر هم كمتر است، رخ داده و خودم از این وقايع، بسيار خبر دارم». علمای سَلَف که این روایت را نقل کرده‌اند، بر آن ردی نزدند؛ یعنی توسل به پیامبر را جایز می‌دانند و اگر توسل به پیامبر شرک بود، حتماً عُمر به آن مرد تذکر می‌داد که به مُرده نباید توسل کرد.