پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ وهابی‌های متعصب، فقط خودشان را حق مطلق می‌دانند و به فرقه‌های دیگر انتقاد می‌کنند؛ وهابیت در انتقاد به اشاعِره، آنها را اهل تحریف خواندند، ولی مذمَّتِشان نمی‌کنند. می‌گویند اشاعِره، اهل اجتهاد و حُسنِ نِیَّتَند و نتیجه اعتقادشان خطا و خلاف حق شده؛ این روشِ برخورد، قابل تقدیر است که با وجودی که عقیده گروهی را نپذیرفتَند، کُلاً آنها را از دایره اسلام خارج نمی‌کنند. می‌گویند اشاعِره مجتهدند و با اینکه خطا کردند، ثواب می‌برند.

حالا باید از وهابیان پرسید چرا این روش را نسبت به علما و مجتهدین فرقه‌های دیگر، به کار نمی‌برید؟ مثلاً ابنِ عُثَیمین گفته: «کسی که گَمان کند خدا همراه مخلوقات در زمینه، کافره و باید توبه کنه.» چون وهابی‌ها معتقدند که خدا روی زمین نیست، روی عرش است و گاهی به آسمان اول می‌آید. آنها علمایی که معتقدند خدا همه‌جا هست یا با بندگانش روی زمین است، تکفیر کردند.

به وهابیان می‌گوییم چرا در حکم کردن نسبت به بقیه تبعیض قائل می‌شوید! شما عقیده اشاعِره که اکثریت اهلِ سُنَّتَند را قبول ندارید، ولی چون نمی‌خواهید با آنها در بیفتید و وانمود می‌کنید که خودتان هم از اهلِ سُنَّتید، آنها را تکفیر نمی‌کنید؛ ولی علمای فرقه‌های دیگر را به گَمان اینکه خطا کرده‌اند، تکفیر می‌کنید و در خطایی که برایشان تصور می‌کنید، آنها را دارای ثواب نمی‌دانید.