مروجان قانون جذب مدعی هستند که قانون جذب همان دعا کردن در اصطلاح دینی و قرآنی است. این در حالی که تفاوت اساسی بین قانون جذب و دعا وجود دارد. به برخی از این تفاوت‌ها اشاره می‌شود.

1- قانون جذب انسان را به فرمانروای تخیلات و توهّمات تبدیل می‌کند، در حالی که انسان با دعا کردن به عبودیت و بندگی خدا نزدیک می‌شود.

2- در قانون جذب صرفاً خواسته مادی و دنیایی مطرح می‌شود، در حالی که در دعا کردن انسان درخواست‌های مادی و اُخروی را باهم طلب می‌کند.

3 انسان در قانون جذب انسان به دنبال رسیدن صد درصدی به خواسته خود در این دنیا است، در حالی که در دعا کردن، ممکن است خداوند بنا به مصالحی خواسته انسان را در این دنیا برآورده نکرده و به سرای آخرت واگذارکند.