پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یوگاکاران، یوگا را به‌عنوان یک ورزش معرفی می‌کنند، ورزشی که موجب کسب آرامش و سلامتی می‌شود، یوگاکاران باید جواب بدهند که برخی شهودات و مسائل ماورائی که برایشان اتفاق می‌افتد، چه ارتباطی با مباحث ورزش و سلامتی دارد.

به گزارش ایکنا، حمیدرضا مظاهری سیف، رئیس مؤسسه بهداشت معنوی و استاد حوزه علمیه، سوم تیرماه در نشست «بررسی و نقد یوگا» تصریح کرد: «بنده با یکی از پیشکسوتان یوگا صحبت کردم، او در تجربه‌ای از یوگا که آن را کرامت می‌دانست، گفت یک روز در خیابان ولیعصر یوگا کردم و دیدم بالا رفته‌ام و مردم همه از زیر پای من عبور می‌کنند؛ واقعاً از این گزارش چه چیزی به دست می‌آید؟ آیا مگر می‌شود کسی در خیابان ولیعصر بِپرد و مردم از زیر پای او رد شوند، ولی هیچ فیلم و تصویری از وی منتشر نشود. وی در تجربه دیگری گفت ما جمع چند نفره‌ای بودیم و رفتیم داخل حیاط و با درختان صحبت کردیم و همه در این گفت‌وگو با درختان شنیدیم که درختان می‌گفتند ما شما را دوست داریم، به ما احترام بگذارید و مهربان باشید. واقعاً چه تفسیری از این گزارش می‌توان داشت؟ دیدن خدایان هم در گزارشات یوگاکاران دیده می‌شود».

رئیس پژوهشکده مطالعات معنوی اضافه کرد: «اختلال دوقطبی، ناسازگاری با خویش و دیگران و کار و جهان و تغییرات در وضع ظاهر از جمله اختلالات یوگاست. در حالت معمولی حواس پنجگانه ما به خوبی فعالیت دارند و مغز از طریق اطلاعات حواس نسبت به حوادث واکنش نشان می‌دهد، ولی در یوگا می‌گویند ذهن باید بر حواس مسلط باشد؛ ذهن بگوید چه چیزی را ببین و حس کن و بشنو؛ یعنی چشم بگوید الان چیز وحشتناکی نمی‌بیند، ذهن می‌گوید گوش تو چیزهایی بشنود که دیگران نمی‌شنوند و چیزی که تو حس می‌کنی خشن نیست. لذا افراد باید از داروهای مخدر استفاده کنند که چیزی فراتر از حواس ظاهری را ببینند».[1]

برخی مدعی هستند که این گونه شهودات، امری توهّمی است. شخص یوگاکار چیزهایی می‌بیند و می‌شنود که در رشته روان‌پزشکی، اختلال روانی و روان‌پریشی سایکوز گفته می‌شود. روان‌پریشی سایکوز به معنای وضعیت روانی غیرطبیعی است که در روان‌پزشکی برای بیان حالت «از دست رفتن توانایی تشخیص واقعیت از خیال» به کار می‌رود.

سایکوز وضعیتی است که ذهن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و افراد مبتلا به آن در تشخیص وقایع واقعی و غیرواقعی با مشکل مواجه می‌شوند. این حالت ممکن است شامل دیدن یا شنیدن چیزهایی باشد که دیگران نمی‌توانند ببینند یا بشنوند، توهمات یا اعتقاد به چیزهایی باشد که واقعی نیست و هذیان است. خیلی از افراد این علائم را دارند ولی به مرحله اختلال نرسیده است. این علائم در افراد اگر منجر به بروز اختلال در کارکرد زندگی برای خود و یا دیگری شود و حداقل شش ماه طول بکشد، یک اختلال است.

هنگامی که شخص در مراحل شدید این اختلال قرار دارد، جلسات روان‌درمان ممکن است که روی وی مؤثر نباشد (زیرا توانایی درک و پذیرش صحبت منطقی را ندارد) و فقط از طریق مصرف دارو قابل کنترل است. با این بیان حال می‌توان گفت که افراد با انجام یوگا به سمت بیماری و دچار شدن به اختلالات روانی می‌روند. اما اگر بگوییم که این مشاهدات ماورائی واقعی بوده، باید گفت یوگا روشی است که در آن به شهوداتی ‌می‌رسیم، حالا باید تحلیل شود که این شهودات چیست؟ دیدن خدایان در یوگا، آیا متناسب و در راستای ادیان ابراهیمی است یا خیر؟

قطعاً آنچه یوگاکاران شهود می‌کنند، موافق ادیان ابراهیمی نیست. چون خداوند قابل مشاهده مادی نیست. این شهودات در یوگا بیان می‌دارد که انجام یوگا باعث اسکیزوفرنی خواهد شد یا موجب شهود خدایان هندی (که نمادی از الهه‌های هندوئیسم هستند) می‌شود؛ که هر دو فرض آسیب‌زا و غیرقابل پذیرش است؛ این مطلب ردیه‌ای بر ورزش بودن یوگا است.

پی‌نوشت:
[1].خبرگزاری ایکنا، مصاحبه با مظاهری سیف، رئیس مؤسسه بهداشت معنوی درنشست«بررسی و نقد یوگا»، کد خبر: ۳۹۷۹۷۹۱تاریخ انتشار : ۰۳ تير ۱۴۰۰
محمد جواد نصیری