برخی از هموطنان می‌گویند: کوروش، هنگامی که به سرزمین‌‌های دیگر، حمله و آن‌هارا اشغال می‌کرد، مردم را نمی‌کشت. پس این نشان می‌دهد که او بسیار انسان مهربانی بود!

در پاسخ می‌گوییم:

نخست اینکه اصلاً کوروش چرا به دیگران حمله میکرد و سرزمینشان را اشغال میکرد؟ ثانیاً: اسناد تاریخی نشان میدهد که کوروش، در کشورگشایی‌های خود بسیاری از مردم را کُشت. مثلا در فتح اوپیس و یا در فتح شهرهای آناتولی و...

در اینجا می‌گویند: بله کوروش می‌کُشت اما کمتر از پادشاهان دیگر خون ریخت!

در پاسخ میگوییم: اگر یک نفر 100 بیگناه را بکشد و دیگری 99 بیگناه را، آیا می‌توان این شخص دوم (که کمتر خون ریخته) را تقدیس کنیم؟ خیر!

نکته آخر اینکه خون ریختن، لازمه ترقی جامعه است. مانند جراح که خون می‌ریزد، اما این مقدمه درمان است. بر همین اساس، پیامبران هم خون ریختند و رفتارشان درست بود. چه بسا خون‌هایی که کوروش یا دیگر پادشاهان ریختند هم بعضاً درست بوده باشد. لیکن مشکل ما این است که برخی هموطنان، نگاهی  خیال انگیز و رمانتیک به تاریخ باستان دارند. این نوع نگاه، در حُکم افیون‌ و مخدر فکری و بسیار برای جامعه خطرناک است.