گفت: شما مسلمان‌ها مُرده پرست هستید. ولی ما زرتشتیان این گونه نیستیم!

گفتم: مُرده پرست یعنی چه؟ ما چه کردیم که شما این طور درباره ما قضاوت می‌کنید؟

گفت: شما به زیارت مُردگان می‌روید و از مردگان حاجت می‌خواهید.

گفتم: اولاً ما معتقدیم که پیامبران الهی و ائمه هدایتگر، فقط جسمشان مُرده است. اما روح، زنده است و آنان ناظر و شاهد بر این دنیا هستند. ما آن‌ها را واسطه بین خود و خدایمان قرار می‌دهیم و بسیاری اوقات، پاسخ مثبت می‌شنویم. (از یک زاویه دیگر، "همیشه" پاسخ می‌شنویم. یا به حاجت خود می‌رسیم یا به بهتر از آن می‌رسیم).

این اسمش مُرده پرستی نیست. چون اولاً آن‌ها را پرستش نمی‌کنیم. ثانیاً آن‌ها اصلاً مُرده نیستند. بلکه زنده هستند و حیاتِ آنان، قوی‌تر از حیاتِ دنیوی ما است.

ثانیاً خود زرتشتیان در معابدشان، مجسمه گاو لاماسو دارند و آن را زیارت می‌کنند و از آن حاجت می‌خواهند. نام این را چه باید گذاشت؟