پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید در خطبه‌های نماز جمعه این هفته، همانند 8 ماه گذشته به انتقادات خود در قالب نصیحت و رساندن سخن مردم به حاکمان ادامه داد؛ وی که اصرار داشت بقبولاند اغتشاشات و اعتراضات بدون توجه به توصیه‌های وی ادامه دارد، در رابطه با امکان حل مشکلات اقتصادی گفت: «شما این همه فرصت داشتید، تحریم‌ها را نتوانستید حل کنید! هسته‌ای چه اندازه ارزش داشت! حیاتی بود برای ایران که ایران را به این‌جا برساند؟ شما این همه فرصت داشتید! شما مشورت نکردید! همه ما دلسوزیم! همه ما ایرانی هستیم! هم وطنیم؛ هم‌وطنان بازوی یکدیگرند! باید تحریم را حل می‌کردید؛ بعضی گفته‌اند تحریم نعمت است؛ مُلک با آن آباد می‌شود! کجا آباد شد؟ این تحریم به نفع افراد بود! به نفع اشخاص بود! به نفع آقازاده‌ها بود! که نفت را بردند در بازار سیاه فروختند و استفاده کردند! به نفع ملت نشد (تکبیر)»[1]

این سخنان عبدالحمید چیزی جز تشویش اذهان عمومی با مطالب کذب و تحلیل‌های نابجا نیست؛ این‌که می‌گوید تحریم‌ها به نفع مسئولین و آقازاده‌ها بود که نفت را بردند در بازار سیاه فروختند و خود استفاده کردند، سخن دروغی است؛ این دولت با کلی ترفند، توانسته راهی پیدا کند که با چند دلار زیر قیمت، نفت ایران را بخرند؛ اگر فروش نفت در بازار آزاد امکان دارد و دولت میلیون‌ها بشکه نفت به عبدالحمید بدهد، می‌تواند به فروش برساند؟!
به غیر از این سخنان کذب که در صورت شکایت، باید عبدالحمید مستنداتی برای اثبات آن ارائه دهد، وی گفته است که باید تحریم را حل می‌کردید و نتوانستید! هسته‌ای چه اندازه ارزش داشت! او به گونه‌ای سخن گفته که واقعاً گمانش این است که اگر از هسته‌ای دست بر می‌داشتیم، استکبار از ما دست بر می‌داشت و بهانه تحریم‌ها منحصر به هسته‌ای بود، در حالی‌که حتی وقتی مسئله هسته‌ای نبود، تحریم‌ها بود و نقض حقوق بشر را بهانه کرده بودند؛ هسته‌ای هم حل می‌شد، سیستم موشکی و دفاعی در نوبت بعد بود.

رهبر انقلاب در جمع بسیجیان دراین‌باره فرمودند: «یک عده‌ای ادعای فهم سیاسی هم می‌کنند، لکن تحلیل‌هایشان در بعضی از روزنامه‌ها یا در بعضی از بخش‌های فضای مجازی، واقعاً انسان را متأسف می‌کند. می‌گویند برای این‌که بتوانید این اغتشاش‌ها را که در این چند هفته راه انداخته‌اند در کشور، تمام کنید و ساکت کنید ــ حالا این را کسانی می‌گویند که مدعی سیاست‌ورزی و سیاست‌دانی و اطّلاع از اوضاع جهانند! ــ باید مشکل‌تان را با آمریکا حل کنید؛ این را صریح می‌نویسند! صریح می‌نویسند باید مشکلتان را با آمریکا حل کنید یا می‌گویند باید صدای ملت را بشنوید. ...
خب با آمریکا چه جوری مشکل حل می‌شود؟ این سؤال واقعی است، جدّی است. نمی‌خواهیم با هم دعوا کنیم؛ سؤال می‌کنیم: مشکل با آمریکا چه جوری حل می‌شود؟ با نشستن و مذاکره کردن و از آمریکا تعهّد گرفتن، مشکل حل می‌شود؟ [این‌که] بنشینیم با آمریکا مذاکره کنیم، تعهّد بگیریم که شما باید فلان کارها را بکنید، فلان کارها را نکنید، مشکل حل می‌شود؟ در قضیه بیانیه الجزایر، سر قضیّه آزادی گروگان‌ها در سال ۶۰، شما نشستید با آمریکا صحبت کردید. بنده آن وقت نماینده مجلس بودم ــ البتّه در مجلس نبودم، در جبهه بودم، اهواز بودم ــ همان وقت این‌جا در تهران همین حضرات نشستند به واسطه الجزایر و بدون رودررویی با آمریکایی‌ها صحبت کردند ــ البتّه مصوّبه مجلس بود، کار غیر قانونی‌ای نبود ــ قرارداد گذاشتند، تعهّدهای متعدّدی گرفتند که ثروت‌های ما را آزاد کنید، تحریم‌های ما را بردارید، در امور داخلی کشور ما دخالت نکنید و ما هم از این طرف گروگان‌ها را آزاد می‌کنیم. گروگان‌ها را آزاد کردیم، آیا آمریکا به آن تعهّدات عمل کرد؟ آیا آمریکا تحریم را برداشت؟ آیا آمریکا ثروت‌های مسدودشده ما را به ما پس داد؟ نه! آمریکا به تعهّد عمل نمی‌کند؛ خیلی خب، این هم مذاکره و نشستن با آمریکا. یا در برجام؛ گفتند که [اگر] شما فعّالیّت صنعتی هسته‌ای را کم کنید ــ حالا جرأت نکردند بگویند تعطیلِ تعطیل ‌ــ به این مقدار فروکاهی کنید، ما این کارها را انجام می‌دهیم؛ تحریم‌ها را برمی‌داریم، این کار را می‌کنیم، آن کار را می‌کنیم؛ کردند این کارها را؟ نکردند دیگر. مذاکره مشکل ما را با آمریکا حل نمی‌کند!»[2]

ایشان در جمع مردم اصفهان فرمودند: «مشکل غرب و استکبار با جمهوری اسلامی این است که جمهوری اسلامی دارد پیشرفت می‌کند، دارد رونق می‌گیرد و این پیشرفت را همه دنیا دارند می‌بینند و به آن اعتراف می‌کنند و این برای غرب غیر قابل تحمّل است؛ این را حاضر نیست تحمّل کند؛ مشکل اینجا است. مشکل اینجا است که ایران دارد پیشرفت می‌کند. اگر ما پیشرفت نمی‌کردیم، اگر ما حضور قدرتمند در منطقه از خودمان نشان نمی‌دادیم، اگر ما در مقابل آمریکا و استکبار صدایمان می‌لرزید، حاضر بودیم زورگویی آن‌ها و قلدری آن‌ها را قبول بکنیم، این فشارها کمتر می‌شد. البتّه می‌آمدند تسلّط پیدا می‌کردند، امّا دیگر تحریم و این فشارها و این چالش‌های این جوری کم می‌شد. هر وقت صدای قدرتمندیِ جمهوریِ اسلامی، بلندتر بوده ــ چون در این سال‌ها اوضاع مختلف بوده؛ خودتان می‌دانید ــ تلاش دشمن برای پنجه زدن به جمهوری اسلامی بیشتر بوده.»[3]

رهبر انقلاب در پاسخ به این سخن که «هسته‌ای چه اندازه ارزش داشت» فرمودند: «دنیا روزبه‌روز دارد به انرژی هسته‌ای وابسته‌تر می‌شود، ما هم دیر یا زود، نیاز مبرم پیدا می‌کنیم به انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز. امروز اگر چنان‌چه به فکر نباشیم، امروز اگر دنبال نکنیم، فردا دیر خواهد بود، دستمان خالی خواهد بود. آن وقتی که دنیا مسلّط بر تمام زوایای این مسئله باشد، آن روز برای ما حرکت کردن و پیش رفتن مشکل خواهد بود. لذا شما ملاحظه کنید ببینید جبهه دشمن روی مسئله انرژی هسته‌ای ما چه تکیه ظالمانه‌ای دارد می‌کند! تحریم، به خاطر انرژی هسته‌ای که می‌دانند هم صلح‌‌آمیز است. حالا اسم می‌آورند که [ایران] تا تولید بمب، فلان قدر فاصله دارد! این‌ها حرفهای مهمل و بی‌معنا است؛ خودشان می‌دانند که ما دنبال این قضیّه نیستیم، دنبال سلاح هسته‌ای نیستیم، ما دنبال بهره‌مندی صلح‌آمیز از [انرژی] هسته‌ای هستیم؛ این را فهمیده‌اند، تشخیص می‌دهند. نمی‌خواهند ملّت ایران به این پیشرفت بزرگ و چشم‌گیر علمی دست پیدا کند و فشار می‌آورند، چون ملّت فردا به این احتیاج خواهد داشت و می‌خواهند این حرکت استمرار پیدا نکند. اگر ما در این مسائل مربوط به آینده و مربوط به بلند‌مدّت، امروز کوتاهی کردیم، فردا مشکل خواهیم داشت.»[4] «هیچ کدام از این بازوهای قدرت نباید به نفع بازوهای دیگر قطع بشود؛ به این توجّه داشته باشید. ما حق نداریم هیچ کدام از این عناصر قدرت را به خیال اینکه مثلاً با فلان عنصر دیگر منافی است، قطع کنیم؛ نه خیر! همه اینها باید با هم‌دیگر به پیش برود که این هم ممکن است ... مثلاً کوتاه آمدن در مقابل آمریکا یا هر قدرت دیگری برای اینکه از تحریم مصون بمانیم! یعنی آن بازوی سیاست خودمان و چانه‌زنی سیاسی را قطع کنیم، در مقابل این‌ها کوتاه بیاییم تا مثلاً فرض کنید که نبادا اگر یک خرده‌ای سرسختی کردیم، تحریم را بر ما تحمیل کنند.»[5]

در پایان مناسب است این کلام را از امامین انقلاب به خاطر بسپریم، «که آیا این تحریم قابل علاج است یا نه؟ جواب [اوّل] این است که قطعاً قابل علاج است؛ جواب دوّم این [است] که قطعاً این علاج، این نیست که ما در مقابل آمریکا عقب‌نشینی کنیم. بعضی‌ها این‌جوری بحث می‌کنند و این را ترویج می‌کنند که اگر می‌خواهید جلوی زیاده‌خواهی و زورگویی آمریکا گرفته بشود، عقب‌نشینی کنید؛ نه آقا! به طور طبیعی وقتی شما در مقابل آن کسی‌که اهل تجاوز و زیاده‌خواهی است عقب نشستید، او جلو می‌آید؛ این [یک] چیز روشن و قهری است. [اگر] شما عقب‌نشینی کنید، خواسته‌های آمریکا را قبول کنید، او خواسته‌های جدیدی مطرح خواهد کرد.»[6] «هر چه عقب‌‏‏نشینى کنید، آن‌ها یک قدم جلو آمده و توطئه‌ها را زیاد می‌کنند؛ ... شماها سست بشوید [و] عقب‌‏‏نشینى کنید، آن‌ها یک قدم جلو بگذارند، آنها توطئه‏‏‌ها را زیاد کنند.»[7] «یک قدم عقب بنشینیم، شکست می‌خوریم؛ اگر امروز اسلام سیلى بخورد، دیگر سر بلند نمى‌‏‏کند.»[8]

پی‌نوشت:
[1]. سخنان عبدالحمید در خطبه‌های نماز جمعه زاهدان در ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲.
[2]. بیانات مقام معظم رهبری در دیدار بسیجیان، ۵ آذر ۱۴۰۱.
[3]. بیانات مقام معظم رهبری در دیدار مردم اصفهان، ۲۸ آبان ۱۴۰۱.
[4]. بیانات مقام معظم رهبری در در ارتباط تصویری با مردم آذربایجان شرقی، ۲۸ بهمن ۱۴۰۰.
[5]. بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری، ۱۹ اسفند ۱۴۰۰.
[6]. بیانات مقام معظم رهبری به مناسبت عید قربان، ۱۰ مرداد ۱۳۹۹.
[7]. صحیفه امام، ج‏8، ص445.
[8]. صحیفه امام، ج‏18، ص274.