پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دشمنان اسلام حقیقی یعنی اسلام ناب محمدی (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به ویژه انگلیس برای ایجاد اختلاف در میان تشیع، ابتدا فرقه بهائیت را به راه انداختند و بعد از آن‌که این فرقه در تفرقه افکنی میان جامعه شیعی ناموفق بود، با الهام گرفتن از موفقیت وهابیت در میان اهل تسنن، به ترویج تندروی و تقویت گروه‌های تندرو، مانند تشیع لندنی در میان تشیع روی آوردند. جریانی تندرو و افراطی که با سوء استفاده از نام شیعه توانست خوراک تبلیغاتی را برای مروجان اسلام هراسی و بهانه‌ای را برای آتش افروزی گروه‌های تروریستی فراهم کند. این جریان با بسیج کردن همه نیروهای نفوذی خود در میان تشیع و سوء استفاده از ساده لوحان و عوامل کم بصیرت و بی‌اطلاع، مردم عوام و قشرهایی از شیعیان را به خود جذب کرد که به عنوان مثال گروهی از این افراد از مقلدان سید صادق شیرازی و یا مداحان و طرفداران این جریان ‌هستند.

مقلدان سید صادق شیرازی؛
در مورد مقلدان سید صادق شیرازی باید گفت که عده‌ای از مردم عوام، از سر ارادت به خاندان میرزای شیرازی و ارادت ویژه به سادات، متأسفانه بدون تحقیق کامل در بحث تعیین مرجع تقلید، تحت تأثیر تبلیغات این گروه قرار گرفته و سید صادق شیرازی را به عنوان مرجع تقلید خود برگزیدند؛ این عده، غالباً از شیعیان عراق و افغانستان هستند که بیشتر در عراق و در شهر کربلا ساکن هستند که البته استقبال برخی از این افراد از مرجعیت فردی از طایفه شیرازی و تقلید از او و رفت و آمد به بیت او، غالباً دلایلی غیردینی دارد؛ به عنوان نمونه، برخی از آن‌ها کمک‌هایی ماهیانه را به عنوان مهاجر از دفتر شیرازی دریافت می‌کنند و به همین دلیل است که این عده از افراد، به دفاتر سید صادق شیرازی رجوع می‌کنند.

عده‌ای هم غالباً به خاطر جنبه‌های دینی و مذهبی به بیت شیرازی علاقمند هستند؛ به واسطه عوام فریبی‌های رسانه‌ای تشیع انگلیسی، شور و علاقه خود به اهل بیت (علیهم‌السلام) را با رویکرد مورد تأکید آقای شیرازی بروز می‌دهند؛ این‌ها همان قمه زنان و زنجیر زنان خون آلوده‌ای هستند که از روی ارادت، موجب وهن تشیع می‌شوند؛ ولی بیشتر سنگینی گناه وهن مذهب، بر گردن مروجین افراطی این اعمال غالیانه است و آنان، پیاده نظام این صحنه غلو و افراط گرایی در جریان شیعه انگلیسی به حساب می‌آیند.

اما در مورد سوء استفاده این جریان از جوانان و برخی از مداحان باید گفت که از میان جوانانی که به اقتضای سن، روحیه‌ای پرانرژی داشته و برای خالی کردن شور و هیجان مذهبی خود، در جلسات پرشور هیئات مذهبی شرکت می‌کنند، عده‌ای فریب تبلیغات رسانه‌ای و شعارهای به ظاهر زیبای این فرقه را خورده و با رفتارهای افراطی و مراسم‌های نامشروع (مانند قمه زنی) هیجانات مذهبی خود را تخلیه می‌کنند؛ آن‌ها در دیدارهای لیدر این جریان حاضر شده و در هیئت‌های منسوب به این بیت شرکت می‌کنند؛ افرادی که با بینش ضعیف اسلامی و از طرفی شور و عشق ولایی، از این بیت دفاع می‌کنند و خود را بچه هیئتی می‌خوانند و جریان شیرازی را مدافع عزاداری سیدالشهدا (علیه‌السلام) و شعائر حسینی می‌دانند. هم‌چنین این جریان افراطی، از برخی مداحان کم اطلاع استفاده کرده و جلساتی را به اسم اهل بیت (علیهم‌السلام) راه اندازی کرده‌اند.

آیت الله اراکی در این زمینه می‌گویند: «یکی از شیوه‌های کار جریان شیرازی این است که بروند آدم‌های کم سواد که مثلاً خوش صدا هستند و می‌توانند مداحی کنند و روضه بخوانند را جذب کنند؛ بنابراین روضه خوان‌ها، مداح‌ها و عامه کسانی که از جریان شیرازی حمایت می‌کنند آدم‌های کم سوادی هستند که اطلاعات بسیار اندکی از مسائل دینی دارند.
فعالان جریان تشیع لندنی، در راه رسیدن به اهداف شوم خود از ابزارهای مقدس، استفاده ابزاری و سطحی می‌کنند و از جهت روشی نیز آن‌ها تلاش می‌کنند حقیقت این جریان را پشت ظاهری اسلامی و با اخلاق خوش و کرامت انسانی پنهان کنند، تا بتوانند مخاطبان کم اطلاع را به خود جذب کنند.»[1]

پی‌نوشت:
[1]. محمدعلی افضلی، محمدعلی مومنی ها، غلو و افراط گرایی در جریان شیعه انگلیسی، ص114، انتشارات دانشگاه جامع امام حسین (ع).