معتادان، فواحش و...  ازجمله  اقشاری هستند که در جامعه خود منزوی می‌شوند و بعضاً پشتوانه‌های معنوی و مادی خود را نیز از دست می‌دهند و کاملاً در جامعه مطرود می‌شوند. این افراد به هر جایی که احساس کنند محبت و صمیمیت وجود دارد، اعتماد می‌کنند و از همین رو به‌راحتی به خدمت فرقه‌ها در می‌آیند. مسیحیت تبشیری با فراهم‌ کردن فضایی صمیمی اما مصنوعی، درصدد جذب این افراد است. یکی از روش‌های ایجاد صمیمیت در مسیحیت تبشیری، خطاب‌ کردن همدیگر  با القابی چون «خواهر» و «برادر» است. نمونه‌ای از دعوت این طردشدگان به مسیحیت را مشاهده می‌کنید.