پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با توجه به فرا رسیدن سیزده رجب و سالروز میلاد مولی الموحدین حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) لازم دانستیم که به بیان برخی از فضایل مادر بزرگوار آن حضرت، بانو فاطمه بنت اسد، بپردازیم:

با تحقیق و تتبع در کتاب‌های سیره و شرح حال در می‌یابیم که فاطمه بنت اسد، پیشتاز و در صدر بزرگترین زنان با ایمان و نیکوکار تاریخ است؛ ایشان از دیدگاهی اصیل و هدفی والا بهره می‌برد و از نخستین زنانی بود که با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بیعت کرد. فاطمه بنت اسد در آرامش بخشی به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، همراهی و همگامی با ایشان و حمایت از رسالتش، برای خدیجه بنت خویلد، همسر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نیز الگو و اسوه بود.

وی از رفتار همسرش ابوطالب در دفاع و پشتیبانی از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و ترویج سخنان و یاری رسالت ایشان، تأثیری کامل پذیرفته بود. او بانویی شجاع و جسور بود که در راه حق از سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای نمی‌ترسید و نه تنها از سران مخالفان که آزار و اذیت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را به سر حد نهایت رسانده بودند، بیمی به دل راه نمی‌داد، که حتی در بسیاری از موارد در برابر آنان می‌ایستاد و دشمنی‌های آنان نسبت به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را ناکام می‌گذاشت.

فاطمه بنت اسد، نخستین زنی است که با پای پیاده هجرت کرد و دومین زنی است که پس از خدیجه اسلام آورد.

فاطمه بنت اسد، هنگامی‌که به همراه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به مدینه هجرت کرد و خانه‌اش در مدینه، جایگاهی پاک و منزلی پربرکت بود؛ چنانکه منزل وی در مکه نیز، پناهگاهی امن و اقامتگاهی نیکو و پر از کرامت به شمار می‌رفت. فاطمه بنت اسد در حمایت و یاری رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نظیر و مانندی نداشت؛ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به خانه‌اش می‌رفت و بخشندگی فراوان، سخاوت سرشار این بانوی گرانقدر را مشاهده می‌کرد.[1]

خداوند متعال این بانوی بزرگوار هاشمی را از کرامات و فضایلی الهی و بی نظیر برخوردار ساخت؛ فضائل و مناقبی که منحصراً در اختیار این بانوی اسلام است. از درخشان‌ترین افتخارات این بانوی گرامی، این است که همسر حضرت ابوطالب شیخ مکه، مادر فرزندان دلاور و پربرکت او و شریک ایشان در مراقبت از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) بود.
شخصیتی که روایات بسیاری را مستقیماً از زبان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) شنید و نقل کرد. سیره نویسان و نگارندگان شرح حال‌ها احادیث فراوانی را از قول فاطمه بنت اسد نقل کرده او را در زمره راویان حدیث، قلمداد کرده‌اند.
محدثین و سیره نویسان، او را راوی احادیث نبوی و حکایتگر رخدادهای فراوان تاریخی، از هنگام تولد حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) تا بعد از هجرت به مدینه، محسوب کرده‌اند.[2]

اکنون به بیان روایتی می‌پردازیم که در برخی منابع، نقل شده و گوشه‌ای از فضایل ایشان را بیان می‌کند:
از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده است که فرمودند: «به راستی فاطمه مادرم بود، چرا که کودکان خود را گرسنه می‌گذاشت و مرا سیر می‌کرد و آنان را گردآلود و ژولیده می‌گذاشت و مرا شسته و آراسته می‌داشت و معطر می‌ساخت. آری! فاطمه مادرم بود؛ به درستی‌ که هیچ کس بعد از ابوطالب، مانند فاطمه، به من نیکی نکرد.»[3]

مفضل بن عمر می‌گوید: از امام صادق (علیه‌السلام) شنیدم که آن حضرت فرمودند: «هنگام تولد رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) نور سفیدی در برابر دیدگان آمنه آشکار شد؛ آنگاه فاطمه بنت اسد خندان و شادمان نزد ابوطالب رفت و در حالی‌که به او بشارت می‌داد، وی را از وضعیت و سخنان آمنه مطلع کرد. ابوطالب به او گفت: چگونه از این موضوع، تعجب می‌کنی؟! حال آنکه تو نیز باردار می‌شوی و وصی و وزیر او (رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)) را به دنیا می‌‌آوری.»[4]

پی‌نوشت:
[1]. علامه سید محسن امین، أعیان الشیعه، ج1، ص330.
[2]. قطب الدین راوندی، الخرائج والجرائح، ج1، ص138، ح225، تحقیق: مؤسسة الإمام المهدى عليه السلام‌، نشر مؤسسه امام مهدى عجل الله تعالى فرجه الشريف‌، قم.
[3]. علامه امینی، الغدیر، ترجمه: جمعی از مترجمان، ج١١، ص٤٤. «أنها کانت أمّی إذ کانت لتجیع صبیانها تشبعنی، و تشعّهم و تذهننی، و کانت أمّی، إنّه لم یکن بعد أبی طالب أبربی منها.»
[4]. کلینی، الکافی، ج1، ص454، ح3، تصحیح:‌ غفاری و آخوندی، نشر دار الكتب الإسلامية، تهران.