پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در فضاى شكست فراگير و يورش کشورهای استعمارگری نظیر انگلیس و آمریکا به امت اسلامى و در سايه فتنه‌ها و مصيبت‌ها و دگرگونى اوضاع سياسى، اقتصادى، اجتماعى و دينى، احمد بن عبدالحليم بن عبدالسلام تقى الدين ابوالعباس ابن تيميه حرانى دمشقى حنبلى به دنيا آمد.(1) شخصیتی که به عنوان پدر معنوی افراط‌گرایی اسلامی معرفی  و سبب ریختن خون مسلمانان زیادی شده است. شخصیتی که وهابیت و گروه‌های تکفیری، امروزه همگی جیره خوار سفره وی محسوب می‌شوند و در سایه فتواهای او اقدام به تکفیر مسلمانان می‌کنند.

در این مختصر سخن برخی از بزرگان اهل سنت را نسبت به این شخصیت بیان می‌کنیم:
ابن تيميه مخالف كتاب خدا و سنت پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است؛
ابن جهبل بر اين باور است كه ابن تيميه مخالف كتاب خدا و سنت پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) است. او در مقدمه ردش بر ابن تيميه مى‌گويد: «ابن تيميه ادعا مى‌كرد كه همان سخن خدا، پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پيشتازان مهاجر و انصار صدر اسلام را مى‌گويد. اين در حالى است كه او سخنانى را گفت كه نه خدا گفته است، نه پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) او، نه پيشتازان مهاجران و نه انصار. ابن تيميه با كتاب و سنت مخالفت كرد.»(2)

ابن تيميه پايه هاى اسلام را ويران كرد؛
حافظ سبكى معتقد است كه ابن تيميه، پايه‌هاى اسلام را ويران كرد؛ استاد سبحانی در کتاب خود پیرامون رد سبکی بر ابن تیمیه می‌نویسد: «ابن تيميه در اصول عقايد، چيزهايى را از خود پديد آورد و اركان و پايه‌هاى اسلام را شكست. وى خود را زير چتر پيروى از كتاب و سنت پنهان كرد و در ظاهر ادعا مى‌كرد كه دعوت كننده به حق و هدايتگر به بهشت است. وى از حالت اتباع (پيروى) به سمت ابتداع (بدعت گذارى) آمد و از گروه مسلمانان، به سبب مخالفت با اجماع آنان، بيرون رفت.»(3)

ابن تيميه پيرو متشابهات و فتنه انگيز است؛
ابوبكر حصينى دمشقى، ابن تيميه را پيرو متشابهات و فتنه انگيز معرفى مى‌كند. او مى‌گويد: «بدان من در كلام اين مرد خبيث كه در قلبش بيمارى انحراف و كج انديشى است، نگريستم؛ او متشابهات كتاب و سنت را براى فتنه‌جويى به كار مى‌گيرد. گروهى از مردم عوام يا كسانى كه خداوند اراده كرده آنها را هلاك گرداند، از او پيروى مى‌كنند. در نوشته و كلام او، چيزهايى يافتم كه نمى‌توانم آنها را بازگويم و انگشتانم در نگارش آنها با من همراهى ندارند؛ چون در آنها رب العالمين تكذيب شده است.»(4)

ابن تيميه از حد تجاوز كرده است؛
مولوى عبدالحليم هندى معتقد است كه جسارت ابن تيميه از حد گذشته است؛ وى نظرات اعتراضی خود را درباره ابن تيميه اینگونه بيان كرده و مى‌گويد: «شيخ تقى الدين ابن تيميه، حنبلى بود؛ ولى از حد تجاوز كرد و براى اثبات امور منافى با عظمت حق تعالى كوشيد. از اين رو خداوند را داراى جهت و جسم دانست. او لغزش‌هاى ديگرى نيز داشت؛ چنان كه مى‌گفت: اميرمؤمنان، سرور ما عثمان، مال دوست بود و اميرمؤمنان، سرور ما على (علیه‌السلام) ايمانش درست نبود، چون در دوران كودكى ايمان آورد.»(5)

پی‌نوشت:
1. ابن كثير، البداية والنهاية، ج14، ص42، دار إحياء التراث العربی - بيروت - لبنان.
2. سبكی، تاج الدين، طبقات الشافعية الكبرى، ج9، ص36، نشر هجر للطباعة والنشر والتوزيع.
3. سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل والنّحل، ج4، ص42، نشر مؤسسة النشر الإسلامی.
4. سيد محمد كثيری، تقابل سلفی گری با شیعه و اهل سنت، ص191، نشر مشعر.
5. محسن امین عاملی، كشف الارتياب فی اتباع محمد بن عبدالوهاب، ص120. «أبوبكر أسلم شيخا يدری ما يقول وعلی أسلم صبيا والصبی لا يصح إسلامه علی.»