پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخی از سران رژیم صهیونیستی این روزها نگرانند که بلایی که بر سر دو دولت یهودی در تاریخ باستان آمده، بر اینها نیز نازل شود. بر اساس منابع یهودی تاکنون عمر هیچ دولت یهودی از ۸۰ سال تجاوز نکرد.

بنی ‌اسرائیل تقریباً از حدود سال 1400ق.م تا سال 70 میلادی در سرزمین فلسطین سکونت داشتند و سپس آواره شدند. آنان در این مدت، فراز و فرودهای زیادی را پشت ‌سر گذاشتند و دو بار حکومت سیاسی داشته اند.

1. دوران داوود و سلیمان:
بنی اسرائیل در دوران داوود و سلیمان در اوج عظمت بودند. بر اساس منابع یهودیت داوود به مدت ۴۰ سال در حدود سال‌ های ۱۰۱۰ تا ۹۷۰ق.م پادشاه سلطنت متحده اسرائیل بود. مرکزیت حکومت و تخت سلطنتی داوود بر فراز کوه صهیون قرار داشت.

پس از داوود، فرزندش سلیمان حدوداً بین سال‌ های ۹۷۰ تا ۹۳۱ق.م نزدیک به ۴۰ سال بر سلطنت متحده اسرائیل پادشاهی کرد. سلیمان معبد بزرگ اورشلیم را در طول هفت سال بنا کرد. بر اساس منابع یهودی، رویگردانی او از یهوه و ارتکاب او به گناهان، باعث شد تاج و تخت، ثروت و خرد خود را از دست داد. همچنین پادشاهی متحد اسرائیل بعد از مرگش به دو بخش پادشاهی یهودا و پادشاهی شمالی اسرائیل تقسیم و تجزیه شده است.

خلاصه در این دوره از تاریخ، حکومت متحد بنی اسرائیل بیش از 80 سال طول نکشید و به تدریج به سمت سقوط پیش رفتند. اوج این سقوط و رنج در سال ‌های پس از 586ق.م بود که با حمله نبوکدنصِّر، پادشاه بابِل به اورشلیم و تخریب معبد بزرگ آن، یهودیان به طور کلی استقلال سیاسی را از دست داده و به تبعید و اسارت رفتند(اسارت بابلی). البته با فتح بابل در سال 538ق.م به دست کوروش هخامنشی، یهودیان به فرمان وی اجازه یافتند به سرزمین خود بازگشته و پس از بازگشت، معبد سلیمان را در سال 516ق.م بازسازی کردند(1).

2. دوران سلسله مکابیان(از خاندان حشمونائیان(Hasmomeans)):
در سال 332ق.م اورشلیم از سلطه ایران خارج و به دست اسکندر مقدونی، جزئی از امپراطوری یونان شد. از این زمان، فرهنگ و آداب یونانی در میان یهودیان شیوع پیدا کرد. حدود سال 168ق‌م، به دستور آنتیوخس و به دست سلوکی‌ های سوریه ‌ای، معبد اورشلیم تبدیل به معبد یونانی شد و مجسمه زئوس، خدای یونانی، در آن‌جا نصب و یهودیان مجبور به پرستش بت‌ها شدند.

یهودای مکابیوس و چهار برادرش(سلسله مکابیان) که از فرزندان متاتیا(کاهنی پیر از خانواده حشمونائی ها) بودند، به دلیل پایبندی فراوان به فرهنگ یهودیت، در مقابل سلوکی ‌های یونانی‌ قیام کرده و پس از پیروزی، حاکمیت مستقل تشکیل دادند. حکومت و آزادی سیاسی یهودیانِ مکابی بر یونانیان، هشتاد سال یعنی از 143 تا 63ق‌م طول کشید، تا این‌که در سال 63ق‌م در نتیجه اختلاف های داخلی میان فریسیان و صدوقیان و نیز جاه طلبی ها و تهاجم های ظالمانه هیرکانوس یهودی، اورشلیم تحت تصرف و سلطه رومیان در آمد. کسی که بر سلسله خاندان حشمونائیان و تمام ادعاهایشان خاتمه داد، هرود رومی، پادشاه یهودیه بوده است.

همچنان یهودیان با حکومت رومیان مخالفت می کردند و اوج این مخالفت ها در سال 66ق.م بود که دست به شورش زدند. در ادامه این شورش ‌ها، وِسپاسیان از سرداران نِرون، قیصر روم، در سال 66م مأمور می ‌شود تا یهودیان را قتل عام و معبد اورشلیم را برای بار دوم ویران کند. با مرگ نرون، وسپاسیان امپراطور شد و فرزندش تیتوس در 70 میلادی معبد اورشلیم را ویران کرد. از این رو، دولت یهودی از صفحه تاریخ محو شد و دوره آوارگی بزرگ یهودیان از آن سال شروع و یهودیان در سراسر عالم پراکنده شدند.(2)

با توجه به اینکه از حدود ۵ سال قبل تاکنون اختلافات داخلی و چند دستگی گسترده در جامعه صهیونیستی شدت یافته است، برخی از صهیونیست ها نظیر نفتالی بنت، نخست وزیر سابق این رژیم گفت: «از اینکه اسرائیل چند سال آینده را ببیند، دچار شک و تردید است.»

نکته قابل توجه و تامل در این رابطه آن است که نفتالی بنت مشکلات و بحران های حاد داخلی این رژیم را به بحران های داخلی دو حکومت مقطعی یهودیان باستان که پیش از این اشاره شده، تشبیه کرده و نوشت، بحران های داخلی باعث شد آن دو حکومت، ۸۰ سالگی عمر خود را ندیده و متلاشی شدند. بنت در ادامه یادآور شد اکنون دولت ما در آستانه دهه هشتاد قرار دارد. به همین خاطر احتمالاً اگر این منازعات شدید داخلی ادامه یابد، چنین سرنوشتی یعنی از بین رفتن موجودیت رژیم صهیونیستی قبل از ۸۰ سالگی، آن هم به دست خود صهیونیست ها واقع خواهد شد.(3)

ایهود باراک، نخست ‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی نیز چند ماه قبل در گفت ‌و ‌گو با روزنامه عبری ‌یدیعوت آحارانوت از نگرانی خود درباره نابودی این رژیم خبر داد و گفت در طول تاریخ یهودیت، دو حکومت یهودی بود که بیش از ۸۰ سال عمر نداشته است: 1. دوران پادشاه داود. 2. دوران حشمونائیان(حکومت سلوکیان و مکابیان). در هر دو دوره، دهه هشتم سرآغاز تجزیه آن‌ها بود. باراک در ادامه اشاره کرد که اسرائیل نیز در دهه هشتم شکل ‌گیری خود به سر می ‌برد و او نگران است که نفرین این دهه همچون حکومت ‌های پیشین، شامل این رژیم نیز بشود.

بنیامین نتانیاهو دیگر نخست ‌وزیر گذشته رژیم صهیونیستی نیز از جمله افرادی است که در خصوص زوال و فروپاشی این رژیم ابراز نگرانی کرده بود. او نهم اکتبر ۲۰۱۷ در جشن سوکوت یهودیان گفته بود: «تمامی تلاش خود را برای اینکه اسرائیل صدمین سالروز تأسیسش را ببیند، به کار خواهم گرفت اما این یک امر حتمی نیست. تاریخ به ما یاد داده است که حکومت مردم یهود بیش از هشتاد سال تاکنون دوام نیاورده که مربوط به دوره حشمونائیان است.»(4)

نتیجه آنکه مسئولان رژیم اشغالگر صهیونیستی نسبت به خطرات جنگ داخلی احتمالی به سبب چند دستگی و اختلافات گسترده و بی ‌سابقه در جامعه صهیونیستی هشدار داده اند. با توجه به اینکه در طول تاریخ دو بار حکومت های یهودی از دست رفت و به 80 سالگی نرسید، اکنون صهیونیست ها با عبرت گیری از این دوران، نگران نابودی و فروپاشی این به اصطلاح حکومت یهودی غاصب در دهه هشتاد هستند. اعتراف صهیونیست ‌ها بیانگر آن است که آنان هویت ناپایدار خود را پذیرفته‌ اند.

پی نوشت:
1. ایزیدور اپستاین، یهودیت، بررسی تاریخی، ترجمه بهزاد سالکی، تهران: موسسه حکمت و فلسفة ایران، 1385، ص 32- 36 و 92- 94؛ ساموئل شولتز، بي‌تا، عهد عتیق سخن می‌گوید، ترجمة مهرداد فاتحی، بي‌جا: آموزشگاه كتاب مقدس، بی‌تا، ص 210- 227
2. ر.ک: ایزیدور اپستاین، همان، ص 106- 129؛ عبد الوهاب المسیری، صهیونیسم، ترجمه لواء رودباری، تهران: وزارت اور خارجه، 1374، دیباچه: ص هشت؛ مری ‌جو ویور، 1381، درآمدی به مسیحیت، ترجمة حسن قنبری، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب، 1381، ص 62- 63
3. اسلام تایمز، "نفتالی بنت: اسرائیل قطعا ۸۰ سالگی خود را نخواهد دید" ۱ آبان ۱۴۰۱
4. العالم، "نگرانی «ایهود باراک» از نزدیک بودن زوال رژیم صهیونیستی"، شنبه 17 ارديبهشت 1401