پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مجمع بین المللی سالانه حقوق بشر در عصر دیجیتال، نشستی با موضوع مقابله با نفرت پراکنی در فضای مجازی علیه بهائیان در ژنو سوئیس برگزار شد و موضوع افزایش نفرت پراکنی آنلاین مورد بررسی قرار گرفت. تشکیلات بهائیت با نفرت پراکنی دانستن نقد تشکیلات و پاسخ به شبهات فرقه بهائیت در فضای مجازی، از دولت ها، سازمان ها و عموم مردم خواست تا از انتشار مطالب در نقد بهائیت جلوگیری کنند!

شرکت کنندگان در این نشست، خواستار تعیین مرزهای نفرت پراکنی علیه بهائیت در فضای مجازی برای مقابله با آن شدند. یکی از شرکت کنندگان در این همایش گفت: «تشخیص مرز نفرت پراکنی و غیرِ آن آسان نیست. پلتفرم های آنلاین باید منابع بیشتری را اختصاص دهند تا بتوانند هم محتوای زبان های غیرانگلیسی و هم بافت اجتماعی آن را درک کنند.» تشکیلات بهائیت همچنین به کافی نبودن حذف محتوای روشنگرانه علیه بهائیت در فضای مجازی اشاره و بر لزوم فرهنگ سازی برای مصونیت بهائیت از نقد در فضای مجازی تأکید کرد.(1)

اما تلاش تشکیلات بهائیت برای تشکیل جبهه ای جهانی جهت مقابله با روشنگری علیه خود و تعبیر از نقد، به نفرت پراکنی و تعیین حد و مرز برای سخن گفتن از بهائیت در فضای مجازی، در حالی صورت می پذیرد که:

اول: پیشوایان و تشکیلات بهائیت که از ابتدا تا کنون، به توهین و نفرت پراکنی بی حد و مرز علیه ادیان و اقوام مختلف پرداخته اند، چگونه درصدد تعیین مرزهای نفرت پراکنی علیه خود هستند؟! مگر این پیشوایان بهائی نبوده و نیستند که ایرانی ها را در اذهان جهانیان شرور، وحشی و بی رحم معرفی می کنند؟!(2) مگر این بهائیان نیستند که به تبعیت از پیشوایانشان آفریقایی ها را گاوهای انسان نما (3) و ترک ها را لایق تمسخر می دانند؟!(4) مگر این پیشوایان بهائی نبوده و نیستند که ادیان یهود، مسیحیت و اسلام (ادیانی الهی و دارای بیشترین پیروان در دنیا) را آماج توهین های خود ساخته اند؟!(5)

دوم: تشکیلات و پیشوایان بهائیت که خود از هیچ توهین و افترا و نفرت پراکنی علیه ادیان و برخی اقوام دریغ نکردند، با چه رویی به خود اجازه می دهند که هم به اعتقادات تمام ادیان بتازند و هم برای صحبت کردن پیرامون خود حد و مرز تعیین کنند و دهان هر آنکس که در مقام پاسخگویی به شبهات بهائیت برآید را گِل بگیرد؟!

سوم: اگر نقد باور انحرافی بهائیت (که لازمه جستجوی آزادانه حقیقت است)(6)، نفرت پراکنی علیه بهائیان به حساب می آید، پس پیشبرد گفتمان نفرت علیه جمهوری اسلامی (توسط تشکیلات و اعضای بهائیت که با هدف مشروعیت بخشی به تحریم های غیرانسانی غرب علیه ملّت ایران صورت می پذیرد)، چه نام دارد؟!

چهارم: اگر هر عقیده ای به صِرف داشتن پیروانی قابل احترام است و نباید پیرامون عقایدش نقد یا روشنگری کرد؛ پس اگر کسی سخنی خلاف عقیده تکفیری ها یا بابی ها گفت، سخنش را باید نفرت پراکنی پنداشت و از آن جلوگیری کرد. همچنین در راستای احترام به عقاید این دو گروه، باید گردن در اختیارشان نهاد تا بزنند و سر از تنمان جدا کنند؛ چرا که زنده بودنمان توهین به عقاید آن ها محسوب می شود.

در واقع بهائیت هم همین است، وقتی از عقاید و اهدافش روشنگری نکردیم، یعنی زمینه را برای ترویج کفر و اباحه گری اش فراهم کردیم و با سکوت مان، به کادرسازی و براندازی دولت ها و ایجاد حکومت آپارتایدش کمک می کنیم.(7)

پی‌نوشت:
(1). سرویس خبری تشکیلات جهانی بهائی، 16 تير 1401 (7 ژوئیه 2022).
(2). ولی‌امر بهائی با تقدیر از بهائیان ایران و خون خوار خواندن ایرانیان، به موفقیت آمیز بودن نفرت پراکنی برعلیه مردم ایران اعتراف کرده است: «و نیز لازم نیست به ستایش قدر و منزلت و استقامت نفوس مقدّسی پردازم که در مقابل آن مردم خون خوار ایستادگی نمودند... و لازم نیست بگویم که آن مظالم وصف ناپذیر چه تنفری در دیگران که از صحنه بی‌رحمی ها به دور بودند ایجاد کرد»: هوشمند فتح اعظم، نظم جهانی بهائی (منتخب توقیعات مبارکه شوقی افندی)، کانادا: مؤسسه معارف بهائی، 2006 م، نشر سوم، ص 45.
(3). «اهالی مملکتی نظیر آفریقا جمیع مانند وحوش ضاریه (: حیوانات وحشی و درنده) و حیوانات بریه (: خشکی) بی‌عقل و دانشند و کلّ متوحش (: همگی وحشی هستند). یک نفس دانا و متمدّن در ما بین آنان موجود نه (: نیست)»: عباس افندی، مکاتیب، مصر: کردستان العلمیه، 1910 م، ج 1، ص 331.
(4). ر.ک: فاضل مازندرانی، اسرالآثار خصوصی، بی جا: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 3، ص 42 و 43.
(5). چنان که پیشوایان بهائیت یهودیان را به میمون تشبیه و مسیحیان را خرافه پرست و بیشعور و مسلمانان و خصوصاً شیعیان را با تعابیری چون پست ترین حزب و امت یاد کرده اند: ر.ک: خلیل شهیدی، خاطرات خلیل، نسخه خطی، ص 123؛ ترجمه، Tablets of Abdu’l-Baha، (به نقل از کانال‌های تبلیغی بهائیت)، ج 2، ص 295؛ ر.ک: حسینعلی نوری، اشراقات (الواح مبارکه حضرت بهاءالله جلّ ذکره الأعلی شامل اشراقات و چند لوح دیگر، خط نستعلیق، افست از از چاپ سنگی، بی‌تا، ص 162-161 و 279.
(6). عباس‌افندی، خطابات، تهران: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 127 بدیع، ج 2، ص 144.
(7). جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: انحصارطلبی بهائیان دلیل بر چیست؟