پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در نشستی که با موضوع «مقابله با نفرت پراکنی در تقاطع فناوری، دولت و جامعۀ مدنی» به عنوان بخشی از «مجمع بین‌المللی سالانه در مورد حقوق بشر در عصر دیجیتال» توسط دفتر جهانی تشکیلات بهائیت در ژنو برگزار شد، مسئله افزایش نفرت پراکنی آنلاین مورد بررسی قرار گرفت.

تشکیلات بهائیت با تعبیر از نقد و پاسخ به شبهات فرقه بهائی در فضای مجازی به نفرت پراکنی علیه بهائیان، از دولت ها، سازمان ها و عموم مردم خواست تا از انتشار مطالب در نقد بهائیت جلوگیری کنند!

سیمین فهندژ نماینده دفتر ژنو تشکیلات بهائیت که نقد و پاسخگویی به شبهات این فرقه را برابر با ایجاد نفرت علیه پیروان این فرقه می داند، در صحبت هایش گفت: «نفرت پراکنی در نهایت باعث ایجاد فرهنگ نفرت می شود، وضعیتی که گروه ها به عنوان اعضای کامل جامعه در نظر گرفته نمی شوند، انسجام اجتماعی از بین می‌رود، و به تفرقه اجازه داده می‌شود که ریشه دوانده و بر هر جنبه‌ از روابط بین افراد، جوامع و موسسات حاکم تأثیر بگذارد.»

خانم آریاگا از (امنای هیئت نظارت شرکت فناوری متا که فیس‌بوک، اینستاگرام و واتس‌اپ را زیرمجموعه دارد) با ادعای پروپاگاندای نفرت صورت گرفته علیه بهائیان ایران در فضای مجازی، از اقدامات شرکت متا برای نظارت بر این گونه محتواها خبر داد: «واکنش متا در این زمینه، ایجاد یک هیئت نظارت است که بر محتوا نظارت دارد و سیاست هایی را برای نحوه ویرایش مطالب تعیین می کند. این هیئت همچنین کار خود را با گروه ها و جوامعی که هدف نفرت پراکنی قرار می گیرند آغاز کرده تا محتوای نفرت پراکنانه شناسایی شود و تحت نظارت قرار گیرد.»(1)

اما تکاپوی جهانی بهائیت برای جلوگیری از روشنگری علیه این فرقه در فضای اینترنت در حالیست که:

اول: هیچ گاه نقد بهائیت یا پاسخ به شبهاتی که از سوی این فرقه مطرح می شود، مساوی با نفرت پراکنی علیه بهائیان نیست. چرا که اگر نقد یک باور مساوی با نفرت پراکنی علیه پیروان آن باشد، فرقه بهائیت به عنوان کوچک ترین تشکیلات شبه دینی، بزرگ ترین نفرت پراکنی را علیه پیروان تمامی ادیان انجام می دهد.(2) از طرفی، چگونه شبهه تراشی پیوسته و توهین بهائیت به مقدسات ادیان، از دید رهبران بهائی و اربابانش نفرت پراکنی به حساب نمی آید اما پاسخ گویی به آن ها، نفرت پراکنی محسوب می شود؟!

دوم: فرض بگیریم که نقد بهائیت مساوی با نفرت پراکنی علیه بهائیان است، در این صورت فرقه ای که سیاست و منش خود را در ظلم پذیری تعریف می کند،(3) چگونه به بهانه نقد باورش، نه تنها سکوت نمی کند، بلکه به جریان سازی علیه دولت ها و ملت ها می پردازد و در تلاش هست صدای هر نقدی علیه خود را در نطفه خفه کند؟!

سوم: دولت ها و کمپانی هایی که به بهانه آزادی بیان از توهین به مقدسات اسلامی دفاع و حمایت می کنند، چرا و چگونه در دفاع از جریان صهیونیست و بهائیت رگ گردن باد می کنند؟! و برنامه دارند، حتی محققین را از دسترسی آزاد به اینترنت برای پاسخگویی به شبهات بهائیت محروم و محتوای روشنگری علیه تشکیلات بهائیت را حذف کنند؟!

آری؛ معنای واقعی آزادی بیان در منطق غرب، گویا آزادی بیان در دفاع از ارزش های آن است وگرنه چرا باید با محتوای روشنگرانه در زمینه بهائیت و یا صهیونیست را به بهانه احتمال نفرت پراکنی محدود کرد. آن هم بهائیتی که ظلم پذیری را منش خود معرفی می کند و خود، از توهین به مقدسات ادیان دیگر هیچ ابایی ندارد!

پی‌نوشت:
(1).سرویس خبری تشکیلات جهانی بهائی، 16 تير 1401 (7 ژوئیه 2022).
(2). از نوشتن کتاب و مقالات گرفته تا ساخت کلیپ های توهین آمیز به عقاید ادیان؛ به عنوان نمونه بنگرید به مقالات: توهین به ایرانی و باورهایش توسط بهائیت! , توهين بهائيت به عزاداری‌های محرم , آیا در بهائیت توهین به علمای اسلام جایز است؟! , توهین به شهدا برای مقابله با فرهنگ غیرت و حیا , توهین به ملّت‌ها در بهائیت / کنایه به هواپرستان در اسلام , توهین باب و بهاء به ایرانیان! نوشین جعفری، بهائی زاده نفوذی و هتاک
(3). «زخم به جگرگاه خورند دست قاتل ببوسند»: عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج الله زکی الکردی، 1921 م، چاپ اول، ج 3، ص 124-123.