پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ علامه امینی  در اول کتاب الغدیر دو حدیث آورده اند و هر دو از منابع اهل سنت نقل شده است. حدیث اول: پیامبر بزرگوار (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) فرمودند: «سرآغاز طومار و برنامه هر فرد با ایمان، دوستی علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) است.»[1]

حدیث دوم: «هر کس خشنود و شادمان باشد به اینکه زندگانی و مرگ او هم آهنگ و همانند زندگی و مرگ من باشد و جایگاه او در بهشت آراسته و جاودانی باشد که نهال آن را پروردگار من به دست قدرت خود نشانده، باید علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) را دوست بدارد و پس از من از او پیروی کند و دوست بدارد، پیرو و دوست او را و به پیشوایان بعد از من اقتدا کند؛ چون آنان عترت من هستند و از سرشت من آفریده شده‌اند و از سرچشمه درک و دانش، نصیب کافی گرفته‌اند. وای بر آن گروه که فضیلت و برتری آنها را دروغ پنداشته و رشته پیوسته مرا با آنها قطع کند! خداوند شفاعت مرا به آنان نرساند.»

حضرت در این حدیث می‌فرماید، نه تنها علی را دوست بدار، بلکه دوستدار علی را هم دوست بدار و دوستدار علی یعنی پیرو حق؛ لذا می‌بینیم علامه امینی اهل ادب بود و چون ادب داشت در بین مجامع علمی مختلف، جایگاه خود را یافت؛ وصیت پیامبر (صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله) تنها درباره علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) و اولادش نیست، بلکه درباره خلق خداست، همه مصائب ما به خاطر دور افتادن ما از فرهنگ اهل بیت (علیهم‌السلام) و سخنان ایشان است.

پی‌نوشت:
1. خطيب بغدادی، أبوبكر أحمد بن علی بن ثابت بن أحمد بن مهدی (متوفاى 463هـ)، تاریخ بغداد، المحقق: دكتور بشار عواد معروف، دار الغرب الإسلامی - بيروت، چاپ اول، 1422هـ - 2002 م، ج6، ص87. «قَالَ: سَمِعْتُ أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ، يَقُولُ: وَاللَّهِ الَّذِي لا إِلَهَ إِلا هُوَ لَسَمِعْتُ رَسُولَ اللَّه صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: "عُنْوَانُ صَحِيفَةِ الْمُؤْمِنِ حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ" أَخْبَرَنَا عَلِيّ بْن المحسن، قَالَ: أَخْبَرَنَا عبيد اللَّه بْن أَحْمَد بْن يعقوب المقرئ، قَالَ: حَدَّثَنِي أَبُو الفرج أَحْمَد بْن جورى من أصله، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو إسحاق إِبْرَاهِيم بْن عَبْد الرحمن، قَالَ: حَدَّثَنَا هارون بْن خالد بْن أبان الكاتب، قَالَ: حَدَّثَنَا عارم بْن الفضل بإسناده مثله.»
2. اصفهانی، أبونعيم، حلية الأولياء وطبقات الأصفياء، السعادة - بجوار محافظة مصر، 1394هـ - 1974م، ج1، ص86،« قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَحْيَا حَيَاتِي، وَيَمُوتَ مَمَاتِي، وَيَسْكُنَ جَنَّةَ عَدْنٍ غَرَسَهَا رَبِّي، فَلْيُوَالِ عَلِيًّا مِنْ بَعْدِي، وَلْيُوَالِ وَلِيَّهُ، وَلْيَقْتَدِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِي، فَإِنَّهُمْ عِتْرَتِي خُلِقُوا مِنْ طِينَتِي، رُزِقُوا فَهْمًا وَعِلْمًا. وَوَيْلٌ لِلْمُكَذِّبِينَ بِفَضْلِهِمْ مِنْ أُمَّتِي، لِلْقَاطِعِينَ فِيهِمْ صِلَتِي، لَا أَنَالَهُمُ اللهُ شَفَاعَتِي»