آیه 40 سوره توبه به آیه غار معروف است و اهل سنت آن را برای ابوبکر فضیلت تلقی کرده اند؛ در این زمینه باید به چند نکته توجه شود:
اولاً اینکه مصداق این آیه ابوبکر باشد، محل تردید است.
افزون بر آن، معیت در این آیه به معنای تأیید نیست، چرا که خداوند در آیه دیگری می‌فرماید «وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ [حدید/4] و هر جا باشید او با شما است.» در این صورت خداوند با هر انسانی چه گناه کار و چه غیر آن هست.
نکته بعد این که در این آیه بیان شده است که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دائم به همراه خودش می‌فرمود: غمگین نباش (نترس)؛ این مسئله نشان از ضعف شخص همراه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دارد.
نکته پایانی اینکه همراهی با پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نشان از فضیلت نیست؛ چرا که آدمهای ناپاک نیز همراه پیامبران بوده‌اند؛ مثل دو رفیق حضرت یوسف (علیه‌السلام).