طبق مبانی و اساس نامه عرفان موسوم به حلقه انسان ها برای رسیدن به تعالی و عرفان، احتیاجی به پایبندی به اعتقادات و آموزه های دینی و شرعی ندارند.[1] در عبارات سرکرده فرقه حلقه به جای زیربناهای اعتقادی و اصول دین، مفهومی جعلی و جدید به نام (شبکه شعور کیهانی)جایگزین شده است.

طبق این مفهوم، کسی که به شعور کیهانی ایمان داشته باشد در حقیقت، اصول اعتقادی اش کامل است و اگر کسی به این شبکه شعورمند معتقد نباشد، چون زیربنا را تحصیل نکرده است؛ به هر چه که باور داشته باشد، سودی به حالش ندارد. هر چند که آن باور، باور به خدا و رسولانش و عالم رستاخیز باشد. اما اگر کسی به شبکه شعور جهانی ایمان بیاورد، اگر به ولایت معصومین (علیهم السلام) هم باور نداشته باشد، اشکالی در عقاید و باورهایش نیست.

[1]. طاهری محمدعلی، عرفان کیهانی، بی تا بی جا، ص24.